25 maart 2010
Vandaag was weer een office dag, dus we stonden weer om 6 uur op, zodat we in ieder geval ’s ochtends nog wat rond konden rijden. Al vrij snel zagen we een Slender mongoose, maar dit keer bleef hij even zitten en ging zelfs kegelen (rechtop zitten) om te kijken wat wij waren, waardoor we hem mooi konden bekijken. Jammer genoeg net niet lang genoeg voor een foto, maar wie weet komt dat nog een keer. Verder kwamen we jammer genoeg weinig tegen behalve weer twee nieuwe vogelsoorten, namelijk de bearded woodpecker (waardoor we nu alle in het reserve voorkomende spechten hebben gezien) en de red-winged starling. Ook kwamen we nog een puff adder tegen op de weg, die wel erg lang bleef liggen en pas wegging toen we er al naast stonden (jammer genoeg aan de andere kant, dus ik kon geen foto’s maken). Alle drie de soorten kon ik dus op mijn vorige update al plaatsen. Die update van de blog en het uploaden van alle foto’s, samen met het beantwoorden van mijn mails heeft verder de hele ochtend gekost, vooral omdat het internet hier erg traag is. Maar ik mag niet klagen, want er is tenminste internet.
Na het internetten wilden we het veld in gaan voor 1 meting, maar na een paar minuten buiten in de zon met 35+ graden vond mijn lijf het wel goed en kreeg ik last van hoofdpijn en misselijkheid. Een teken van een mogelijke zonnesteek, dus we hebben de meting gestaakt en zijn de rest van de middag in en bij het huis gaan relaxen, veel water drinken, chips eten etc. waardoor ik me nu weer een stuk beter voel.
Onderweg van main gate naar huis zag ik trouwens nog 3 nieuwe vogelsoorten (double-banded sandgrouse, jameson’s firefinch en Shikra) en in de tuin nog een laatste nieuwe vogelsoort (bar-throated apalis), wat het totaal op 117 bracht. Verder zagen we onderweg naar huis nog een mooie Afrikaanse visarend, die mooi bovenin een dode boom zat, waardoor we hem al van ver konden zien en degene die we tot nu toe gezien hadden erg schuw was, hebben we hem vanaf een afstand al gefotografeerd en met succes want de foto vind ik erg leuk geworden en toen we dichterbij kwamen vloog hij weg. Hopelijk nog een keertje iets dichterbij, maar tot nu toe dus wel tevreden.
Verder dus rustig aan gedaan dus tijd om wat dingen te doen die we al een paar dagen wilden, zoals bijvoorbeeld alle papieren zakken met uitgesplitste grassen opruimen en duidelijk nummeren, het huis vegen en een serie kijken op de laptop.
26 maart 2010
Vandaag weer lekker gewerkt. De dag begon goed met weer een zadeljackhals en rock dassies, die dit keer op de foto wilden. Verder hebben we ons ’s ochtends vooral bezig gehouden met kleine bruine vogeltjes, wat 2 nieuwe soorten op heeft geleverd. Verder begin ik alle standaard vogels al te kennen en herkennen, waardoor ik vogels die ik niet herken (ook qua geluid) sneller oppik, wat vandaag toch in totaal weer 8 nieuwe soorten heeft opgeleverd.
Na ’s ochtends rond te hebben gereden twee metingen gedaan, wat redelijk vlot ging, zodat we nog tijd hadden om wat leeuwen te gaan zoeken voordat we grassen moesten gaan splitsen. Jammer genoeg wilden de leeuwen niet meewerken, waardoor we ze weer niet gezien hebben.
27 maart 2010
Vandaag maar weer eens naar het zuiden, om te meten en om leeuwen te zoeken. De dag begon alweer goed met een slender mongoose mooi rennend op de weg, in totaal 9 neushoorns op de weg en twee zadeljackhalzen die lekker in het ochtendzonnetje lagen en zich mooi lieten fotograferen (jammer genoeg wel redelijk ver weg, maar je kunt natuurlijk niet alles hebben). Ook zagen we een trap opvliegen en landen, maar we konden hem niet meer terug vinden, waardoor we hem jammer genoeg niet tot op soort hebben kunnen determineren. Daarna werd het nog beter toen ik leeuwensporen op de weg vond, die redelijk vers waren en van ons af liepen, dus die konden we gaan volgen. Dat is dus voorlopig het dichtst bij leeuwen wat we geweest zijn, want na een kruising konden we de sporen niet opnieuw oppikken en met de telemetrie vonden we ze ook niet. Hopelijk morgen weer beter (ja we stoppen er nu erg veel tijd in, gewoon omdat we graag die leeuwen willen hebben gezien, want ze zijn toch onderdeel van ons onderzoek).
Daarna hebben we metingen gedaan op de plekken in het zuiden waar de meeste leeuwen worden gezien, maar vandaag dus niet, wat gunstig was, omdat het het meten een stuk veiliger maakte. Bij de tweede meting gaf de range finder die we gebruiken om het zicht op de verschillende plots te meten het bijna op omdat de batterij op was en omdat het zaterdag is moesten we dus nog snel langs de winkel, omdat we morgen anders geen metingen kunnen doen. Jammer genoeg heeft dat de rest van de middag in beslag genomen, waardoor we weinig meer hebben gezien verder.
Wel kregen we vanmiddag hulp bij het grassen splitsen van Alfred, de buurman die gids is voor de plaatselijke lodge. Het reserve Welgevonden is in bezit van een aantal grondeigenaren. Iedere grondeigenaar mag één lodge bouwen en die voor eigen gebruik gebruiken (als vakantiehuis bijvoorbeeld) of het mag een commerciële lodge zijn. Het huis waar wij verblijven hoort bij Site 51, waarbij een privé lodge hoort, waarvan Alfred dus de gids is. Met andere woorden, hij is meestal bezig met het gras kort houden en de bavianen bij de lodge wegjagen, tenzij de eigenaar van de lodge er is, want dan mag hij haar rondrijden door het park en alle beesten laten zien.
Nu was hij dus bezig geweest met het gras kort houden en kwam daarna op onze uitnodiging cola drinken op ons gazon, wat hij dus kort houdt. Daarna heeft hij dus geholpen met de grassen splitsen, omdat hij zich anders toch zou vervelen zei hij. Dus daar waren we lekker snel mee klaar, waardoor we tijd hadden voor foto’s uitzoeken.
28 maart
Vandaag weer naar het noorden geweest om te kijken hoe het gaat met het verbrande gebied. Onderweg kwamen we weer een aantal jackhalzen tegen (ze zijn blijkbaar minder zeldzaam dan we dachten) en ééntje ging zelfs 5 meter naast onze auto jagen, waarbij hij/zij een muis ving en wij wat kopportretjes konden maken. Erg leuk om te zien hoe erg deze soort op onze vos lijkt, zowel qua grootte, als qua gedrag. Verder opzoek geweest naar leeuwen die ’s ochtends heel even gezien waren in de buurt en waar het halve park de hele dag naar opzoek is geweest, maar we hebben ze niet gevonden..
Daarna dus naar het verbrande gebied, waar het steeds groener wordt, wat leuk is om te zien. 3 weken geleden was het nog helemaal zwart, 2 weken geleden waren wij er voor het eerst en kwamen de eerste groene sprietjes al boven en nu begint het bijna weer ergens op te lijken.
Bij het verbrande gebied kwamen we nog een African Harrier-hawk tegen, wat weer een nieuwe soort was. Verder kwamen we bij een plasje een aantal koereigers tegen (wat een nieuwe soort voor ons in het reserve was) en een hadeda ibis, nog een nieuwe soort.
Verder zoals gewoonlijk weer twee plots meten en de grassen splitsen en wegen, maar bij 40 graden met een hoge luchtvochtigheid (het regenseizoen is blijkbaar nog steeds niet voorbij..) is dat best zwaar werken in het veld. Gelukkig hebben we het allemaal weer overleeft en waren we allebei zo moe, dat we lekker vroeg zijn gaan slapen.
29 maart
Gisteravond kwam ik erachter dat ik mijn kamer moet delen met twee anderen. Namelijk een padje (Mr Toad) die onder het flonder van de douche leeft en een gekko die de nachtvlinders bij m’n raam wegvangt. Toch wel fijn, twee van die insecten verwijderaars. Vandaag eerst boodschappen gedaan en daarna naar main gate omdat we een afspraak hadden met Dave. We hebben met hem wat rondgereden en gelopen om de meest algemene grassoorten te leren. We willen namelijk voor ieder plot ook de 3 meest voorkomende grassen bepalen en hun percentage schatten. Dat hebben we tot nu toe al gedaan door de grassen te bekijken en percentages te schatten, maar met de grassen meenemen en in de boeken die we hebben geleend bekijken levert niet altijd een goede determinatie op, dus leek het ons goed om eens met iemand met meer verstand van zaken op pad te gaan. Dat heeft dus inderdaad geholpen, want voor sommige grassen die we herkenden hadden we inderdaad de goede naam gevonden en voor sommige niet, maar daar weten we nu wel de goede naam van. Dus dat was erg nuttig.
Daardoor hebben we ook geen metingen gedaan vandaag (wat we gelukkig al in hadden gecalculeerd) en konden we ’s middags lekker op leeuwenjacht.
Jammer genoeg begon de linker voorveer van de auto te piepen, waardoor we terug moesten naar de werkplaats. Gelukkig was het vooral veel stof waar de auto last van had (het is op het moment erg droog en zo’n 35-40 graden..) wat niet echt op te lossen viel, dus moeten we nog maar even met een piepende auto rondrijden (want volgende week woensdag krijgt ie een grote beurt).
Wel nog een slender mongoose gezien die rustig naar ons toe kwam lopen en zich kort liet fotograferen, waarna hij tussen het gras in de schaduw ging liggen slapen, waardoor we hem nog even leuk hebben kunnen observeren (maar jammer genoeg teveel gras voor een foto..). Verder toch nog even leeuwen gezocht en gevonden, maar niet gezien. We hebben namelijk een telemetrie-set waarmee we de gezenderde leeuwen kunnen opzoeken, wat wel zo fijn is als je de auto uitwilt en wilt checken of er geen leeuwen, olifanten of neushoorns in de buurt lopen. Daarmee hoorden we dat de leeuwin die vorige week gezenderd is, vlak bij ons moest zijn, maar we konden haar niet vinden tussen het struikgewas. Hopelijk morgen weer een kans.
Daarna in het donker terug naar huis gereden waarbij we zowel een grote uil, als een klein zoogdier (vermoedelijk een genet) in het licht van de auto hadden, maar beiden jammer genoeg te kort voor een zekere determinatie. Wel zagen we nog een scrub hare en een Jameson’s Red Rock Rabbit en weer de gebruikelijke nachtzwaluwen.
30 maart
Vanochtend al vroeg richting het zuiden vertrokken in de hoop op leeuwen. Het was eindelijk een keer mooi weer ’s ochtends, dus we hadden fantastische licht en een heel fotogenieke giraf op de heenweg. Daarna zag ik binnen 1 minuut twee vogelsoorten die ik allebei nog graag een keer wilde zien, namelijk de white-faced duck en de African Jacana. Die laatste heet geloof ik lelieloper in het Nederlands en grootlangtoon in het Afrikaans, wat te zien was, aangezien hij over de lelies liep en daarvoor heel lange tenen nodig heeft, om z’n gewicht voldoende te verdelen.
Na het bekijken en fotograferen van deze soorten zijn we maar gaan meten, bij gebrek aan leeuwen. Tijdens het meten hebben we ook maar weer eens de temperatuur in de zon gemeten en de hoogste meting vandaag kwam uit op 45 graden! De metingen gingen goed, en toen we bij de tweede plek bijna klaar waren, hoorden we dat er verderop leeuwen gezien waren. Dus na de meting zijn we meteen met de telemetrie opzoek gegaan, maar jammer genoeg zonder resultaat. Dus zijn we maar naar huis gereden (onder aanmoediging van een grote onweersbui). Toen we bijna thuis waren, werden we via de radio opgeroepen door Dave, want ze gingen vanavond proberen een leeuw te verdoven met een verdovingsgeweer en daar mochten we bijzijn. Dus maar de grassen thuis gedumpt (die worden morgen wel gesplitst) en meteen weer naar het zuiden gereden om op tijd op de afgesproken plek te zijn. Daar eenmaal aangekomen kwam Dave al snel aanrijden met een dode impala achterop. Ook waren er twee auto’s met studenten uit Ierland, die een twee weken lange veldexcursie in het reserve houden (dat mag onze universiteit ook wel eens gaan doen voor z’n Master studenten ;-)). De impala was geschoten als lokmiddel voor de leeuwen (er zijn heel veel impalas in het reserve en de mannetjes zijn makkelijk vervangbaar, dus niet zo kostbaar) en door een verdovend middel in pilletjes vorm in de impala te stoppen, moesten de leeuwen rustiger worden en als het goed is, zich ook niets meer van de ervaring herinneren.
De resten van de impala zouden aan een ketting aan de boom gemonteerd worden, zodat de leeuwen ze niet mee konden nemen naar een andere plek en bij het lokmiddel zou een auto staan met geluiden van een jonge big in nood, om de leeuwen naar het voer te lokken.
Zo gezecht zo gedaan, dus ik met Dave in de auto de impala naast de boom leggen, met een ketting om de boom en ernaast in de auto geluiden afspelen, terwijl Gerhardt (één van de mensen van het management) met de telemetrie de leeuwen in de gaten zou houden en terwijl Merlijn, André (hoofd manager) en Adam (ook van management) klaar zouden staan om de leeuwin die een nieuwe halsbandzender moest krijgen te darten (verdoven met een verdovingspistool). Jammer genoeg stond de wind verkeerd, waardoor de leeuwen niet tot nauwelijks reageerden op onze lokroepen, wat het management deed besluiten om het geheel nog een keer te proberen maar dan aan de andere kant van de vallei. Daarbij kwamen we weer langs het afspreek punt, waarbij Merlijn mijn plek in zou nemen en ik de hare (zodat we allebei een keer het neerleggen van de impala en het afspelen van het geluid konden meemaken.
Terwijl ik wat met de Ierse studenten stond te praten werd ik ineens door André geroepen, dat ik in de auto moest springen en in de auto vertelde hij mij dat er verder op twee mannetjes leeuwen gezien waren, maar volgens Gerhardt waren er ook twee mannetjes leeuwen bij het vrouwtje met de zender en dat terwijl er maar twee mannetjes moesten rondlopen in het zuiden. Dus wilde hij checken welke mannetjes het waren die ergens anders gezien werden en kon ik mee om mijn eerste leeuwen te gaan zien. Zo gezegd zo gedaan, want niet veel later (wat kan die man hard rijden..) zagen we de twee mannetjes. Deze mannetjes zijn de twee jonge mannetjes die eerst rond ons huis woonden (voordat wij hier kwamen) en daarna de twee oude mannetjes van de ‘Southern plains’ hebben verstoten. Iedereen dacht dat die bij het vrouwtje met de collar moesten zijn, dus wisten we nu niet welke mannetjes bij het vrouwtje waren. Ondertussen werden wij opgeroepen door Dave dat de leeuwen op het lokaas af waren gekomen en dat we snel terug moesten komen om de leeuwin te darten. Dus gingen we in een rotvaart weer terug (ter vergelijking, de maximum snelheid in het reserve is 35 km/u om de wegen te besparen, maar op veel wegen is 30 km/u wel de max. André reedt daarentegen af en toe 80 km/u en dat in het donker..).
Eenmaal bij het lokaas aangekomen waren daar inderdaad 4 leeuwen aan het eten van de impala, maar de twee mannetjes bleken nog erg jong te zijn. Dat verklaarde een hoop en heeft uiteindelijk ervoor gezorgd dat we het vrouwtje geen nieuwe zender hebben kunnen geven. We hadden namelijk de meeste pillen in de poten van de impala gestopt, omdat we ervan uitgingen dat de mannetjes de romp zouden opeten en die hoefden minder pillen te krijgen om rustig te worden. Maar nu het jonge mannetjes waren, was het vrouwtje met de zender de meest dominante en kreeg ze dus met de romp te weinig pillen binnen. Hierdoor was ze nog veel te schuw, waardoor André geen goed schot kon krijgen op de leeuwin en na een aantal pogingen hebben we het dus maar opgegeven.
Jammer dat het zenderen niet is gelukt, maar wel gaaf dat we eindelijk leeuwen hebben gezien en erg goed ook (zo’n 10 meter naast de auto en etend/vechtend om een karkas!).
31 maart
Vandaag zijn we wat later opgestaan dankzij het nachtelijke avontuur van gister. Daarnaast moesten we de grassen die we gister verzameld hadden nog splitsen, wat we dus meteen maar ’s ochtends hebben gedaan, naast rustig ontbijten en wat kleren wassen met de hand. Het splitsen ging vrij vlot dus besloten we om nog een meting te doen vandaag, maar dan wel dicht bij het huis. Daardoor hebben we vandaag maar weinig door het reserve rondgereden, waardoor we weinig hebben gezien, maar gelukkig zag ik vanochtend in de tuin weer een nieuwe vogelsoort en zag ik tijdens het meten een tweede nieuwe vogelsoort, dus de lijstjes blijven groeien, zelfs als we weinig doen.
Daarna hebben we de verzamelde grassen weer gesplitst en tijdens het splitsen kwam de loodgieter langs omdat één van de afvoerbuizen lekte. Dat is nu weer gemaakt, dus dat is fijn.
Daarna hebben we nog een tijd in de tuin gezeten samen met Alfred (ter herinnering: dat is de buurman) en gepraat over van alles en nog wat.
Op zich is het ook wel relaxt zo’n rustig dagje, dus morgen maar weer rondrijden. We gaan vanaf morgen op Dave’s huis en hond passen, dus dat wordt nog wat nu we net gewend zijn aan ons huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten