Het einde

Ondertussen ben ik alweer een week terug in Nederland en daarom hier de laatste stukjes die ik geschreven heb voor deze blog:

30 mei

Aangezien ik de afgelopen 2 dagen ziek in bed heb gelegen (tick bite fever) nu voor het eerst weer een stukje. Op de 27ste hebben we ’s ochtends nog een aantal metingen gedaan terwijl ik me nog steeds niet zo goed voelde, maar het waren de laatste metingen, dus het moest gewoon. Jammer genoeg lag één punt nog in de schaduw toen we daar aankwamen en waren de grassen dus nog nat van de dauw. Daardoor konden we daar geen metingen doen en moeten we die van de week nog een keer afmaken.
Daarna zijn we naar maingate gereden om te internetten en de rangefinder af te leveren omdat Gerhardt die nodig had en wij niet meer.
Na het internetten zijn we nog even gaan kijken op een plek waar die dag een cheeta was gezien, maar die was er niet meer. Daarna kwamen we wel nog een neushoorn met jong tegen in erg mooi licht, dus daar hebben we nog wat foto’s van gemaakt.
De 28ste begon met grassen splitsen, maar zelfs met al m’n kleren aan in de zon had ik het nog koud, dus toen ben ik maar in bed gaan liggen. Daarna heb ik in bed gelegen t/m vanochtend, waardoor ik jammer genoeg gister (zaterdag) de finale van de rugby competitie van het zuiden heb gemist (de super 14, waarin teams uit Australië, Nieuw Zeeland en Zuid-Afrika spelen), het plaatselijke team (de blue bulls) stond namelijk in de finale en nog tegen een ander Zuid-Afrikaanse team ook, dus was er een braai waarbij ze rugby gingen kijken met een beamer en waarbij er een lam aan het spit was. Maar dat heb ik dus gemist en ik heb alleen wat foto’s van Merlijn gezien. De bulls hebben overigens wel gewonnen.
Vanochtend ging het weer wat beter dus ben ik rustig aan weer wat dingen gaan doen. Maar goed ook want vandaag was de laatste dag voor Alfred voordat hij wintervakantie heeft, waardoor hij vanaf morgen voor 3 weken weg is en vandaag dus de laatste dag was dat we samen iets konden doen. Hij had beloofd om ons de hoofdlodge een keer te laten zien, dus dat hebben we vandaag gedaan. Het is echt bizar om in zo’n ‘vakantiehuis’ van iemand anders rond te lopen. Volgens mij ben ik ook nog nooit in een gebouw geweest wat er ook maar enigszins op lijkt. Vanaf de weg zie je het ook bijna niet, want het huis is in de rotswand gebouwd, waardoor je een fantastisch uitzicht hebt over de rivier (waar een black crake rondliep over de waterlelies).
Na de tour door het huis voelde ik me nog steeds wel goed dus zijn we een rondje gereden waarbij ik een nieuwe vogelsoort heb gezien (namelijk de Brubru), waarschijnlijk één van de laatste nieuwe soorten deze reis..
Daarna hebben we nog even kunnen genieten van twee olifanten en een neushoorn, waarna ik het jammer genoeg zo koud had gekregen (ondanks veel kleren en handschoenen) dat ik de rest van de avond in een deken heb zitten bibberen. Wat erg jammer was want we hadden Alfred uitgenodigd om bij ons te komen eten voor de laatste avond. Maar ik ging dus maar vroeg naar bed.

31 mei

Vanochtend voelde ik me gelukkig weer een stuk beter en aangezien ik om half 7 toch wakker was hebben we ’s ochtends een rondje gereden. De afgelopen paar dagen was het erg bewolkt en koud buiten (10-15 graden) maar gelukkig kwam vanochtend even het zonnetje er door, waardoor het goed uit te houden was. Jammer genoeg was het wel weer zo vermoeiend dat ik de rest van de dag niet echt iets heb kunnen doen, behalve wat lezen op de bank en een stukje life kijken (de nieuwe serie van David Attenborough). Maar liever iedere dag een stukje rijden en langzaamaan beter worden dan zoals gister me nog zieker voelen omdat ik eigenlijk net iets teveel heb gedaan.

1 juni

Vanochtend ging alles beter dan het de laatste paar dagen gegaan is, dus lekker ’s ochtends een rondje gereden waarbij we niet heel veel hebben gezien (een olifant was het leukste) waarna we eindelijk onze laatste meting in het veld hebben gedaan. Jammer genoeg kreeg ik aan het eind van het veldwerk toch weer hoofdpijn en verhoging en dus zijn we ’s middags maar naar de huisarts gegaan. Het bleek uiteindelijk dat ik inderdaad toch tickbite fever (tbf) heb en dat het maar goed is dat ik naar de huisarts ben gegaan omdat als het niet behandeld wordt, tbf kan leiden tot hartkwalen en eventueel zelfs een coma van meerdere dagen. Gelukkig zijn er goede medicijnen tegen, het is een soort antibiotica en volgens de dokter zou ik het morgen al moeten merken. Dat komt namelijk omdat de bacteriën van de tbf een deel van de dag inactief zijn en (geloof ik) in je spieren zitten en dan voel je je goed, maar een ander deel van de dag verplaatsen ze zich naar je bloed en dan gaan ze zich vermenigvuldigen en krijg je hoofdpijn, koorts, rillingen etc. Maar de antibiotica zou dus de vermenigvuldiging meteen de eerste dag al moeten stoppen en aangezien de bacteriën maar een dag leven zou dat voor de ziekte op zich al genoeg zijn. Ik moet echter de kuur wel afmaken dus ik zal nog een maand lang pillen moeten slikken om zeker te zijn dat alles dood en weg is.
Na het doktersbezoek nog even wat souvenirs gekocht en de laatste boodschappen en daarna de laatste keer grassen splitsen. Daarna voelde ik me toch wel weer erg ziek, dus ben ik maar in bed gaan liggen. Hopelijk voor de laatste keer.

2 juni

Vandaag was dus de dag van de waarheid of de medicijnen echt aan zouden slaan. Vanochtend voelde ik me weer goed, maar dat was de afgelopen dagen aldoor al zo en dus zijn we lekker rond gaan rijden. We zagen redelijk wat standaard wild, maar niet echt iets speciaals, op een slender mongoose na die lekker in het zonnetje zichzelf aan het poetsen en krabben was.
Na een lekker groot rondje te hebben gereden zijn we bij Lourens langs reden om te vragen of we vanavond konden helpen met de vallen op scherp zetten voor zijn luipaard onderzoek maar toen bleek dat hij vanavond de vallen niet op scherp ging zetten omdat hij morgen naar Pretoria gaat. Gelukkig ging hij vanmiddag wel twee plekken checken waar waarschijnlijk de resten van een prooi van één van de al gezenderde luipaarden zouden moeten liggen dus konden we daarbij mee. Via de gps-zender in de halsband van het luipaard kon hij namelijk zien dat het mannetje twee keer langere tijd op ongeveer dezelfde plek was verbleven en dat duid erop dat hij een prooi gevangen had. Één van de doelen van het zenderonderzoek is kijken wat de luipaarden eten, dus vandaar dat we er nu (nu het luipaard weer doorgetrokken is naar een andere plek) nog naar de oude plekken gaan om te kijken of er nog iets te vinden is.
Op de eerste plek aangekomen vonden we al vrij snel de haren van een bushpig en veel krabsporen aan één boom. Jammer genoeg vonden we, hoe goed we ook zochten geen botten of iets dergelijks. Lourens wil namelijk buiten de soort ook graag de leeftijd en het geslacht van de prooidieren weten om zo goed mogelijk te weten wat de luipaarden in Welgevonden eten. Op weg naar de tweede plek kwamen we een ‘breeding herd’ van olifanten tegen, waardoor we een tijdje moesten wachten. Op een gegeven moment zagen we weer even kort het kleintje wat dit jaar geboren is. Jammer genoeg liepen er erg veel grote olifanten tussen en heb ik er dus nog steeds geen goede foto van..
Daarna kwamen we op de plek waar de tweede prooi moest liggen en daar lag van de week al een kadaver, dus vermoedden we dat het luipaard aas had gegeten, maar we zijn toch maar even gaan kijken op de precieze plek van de GPS-zender. Jammer genoeg konden we verder helemaal niets meer terugvinden van de aanwezigheid van het luipaard, dus waarschijnlijk had hij inderdaad aas gegeten, maar konden we er verder niets van maken. Terug rijdend vanaf de plek waar het kadaver heeft gelegen (het was nu helemaal weg) kwamen we nog een neushoorn tegen met een jong van dit jaar, dus zoals Lourens het zei: “Today is baby-day”. Terug van Lourens naar huis zijn we jammer genoeg weinig meer tegen gekomen, maar al met al ben ik allang blij dat ik de hele dag zonder hoofdpijn, rillingen en koorts heb overleefd ondanks dat we zoveel hebben gedaan.

3 juni

Vanochtend moesten we om half 5 op omdat we onze grasmonsters naar Lourens moesten brengen voor 6 uur omdat hij dan naar Pretoria zou vertrekken naar de universiteit waar ze onze monsters gaan malen. Éénmaal bij Lourens aangekomen bleek iedereen daar al wakker te zijn en hebben we met z’n allen een kopje koffie gedronken, waarna zij naar Pretoria gingen en wij een rondje gingen rijden. Jammer genoeg hebben we weinig spectaculairs gezien totdat we om 8 uur bij Maingate waren, waar we een afspraak met Dave hadden. Daar hebben we de laatste dingen nog besproken wat betreft ons onderzoek en hebben we de laatste GIS files gekregen voor de analyse. Ook heb ik mijn foto’s aan André gegeven, zodat hij er een aantal online kan zetten op de Welgevonden website en zodat mijn foto’s in het archief komen zodat als ze gaan werken aan nieuw promotie materiaal, dat mijn foto’s ook gebruikt kunnen worden.
Daarna zijn we naar huis gereden om te lunchen, waarna we weer een rondje zijn gaan rijden richting het zuiden. We kwamen al vrij snel een aantal leeuwen tegen, maar verder was het erg stil in het zuiden. Later, iets noordelijker, kwamen we nog een breeding herd van olifanten tegen, wat ook wel leuk was om naar te kijken. Daarna zijn we opzoek gegaan naar jakhalzen en kwamen we er al vrij snel één tegen die totaal niet schuw was en die we mooi nog even konden fotograferen.
’s Avonds hebben we nog een nightdrive met Sibu gedaan, maar dankzij de kou was het erg stil en hebben we buiten wat standaard soorten niet veel gezien. Het leukste waren twee bushbabies, die ik beide ontdekte en die we rustig even in de bomen konden zien springen voordat ze verdwenen.

4 juni

Vandaag was onze laatste volledige dag in Afrika. ’s Ochtends hebben we uitgeslapen omdat we gister pas om half 2 ’s nachts terugkwamen van de nightdrive. Na gebruncht te hebben zijn we onze laatste gamedrive gaan doen, waarbij we opzoek gingen naar leeuwen. Eerst kwamen we de nijlpaarden tegen die net het water uitkwamen om op de oever te gaan liggen en één ging zelfs wat gras eten, wat wel gaaf was, want normaal doen ze dat alleen ’s nachts. Na wat foto’s gemaakt te hebben van de nijpaarden zijn we verder gereden en na een tijdje ontdekten we de leeuwen (ze waren al twee dagen niet gezien). Het waren twee bijna volwassen dieren (een mannetje en een vrouwtje) en twee wat oudere jongen (ook een mannetje en een vrouwtje) van dezelfde moeder als de twee jonge jongen die we laatst een keer hebben gezien en deze vier dieren vormen op het moment het meest vaste deel van de troep (buiten twee grote mannetjes en dus het vrouwtje met de twee jonge jongen). Ze lagen op de weg toen we ze vonden, maar al vrij snel gingen de twee oudsten jagen op een giraffe die dichterbij kwam. Dat mislukte echter gigantisch, waarna de hele troep rustig over de weg een stukje verder ging lopen. Na ze een tijd gevolgd te hebben zagen we dat ze een groep wrattenzwijnen gingen besluipen dus zijn we op een afstand gaan kijken. Jammer genoeg mislukte de eerste poging om een zwijn te vangen, dus zijn we toen maar verder gaan rijden (later hoorden we op de radio dat ze uiteindelijk wel een zwijn te pakken hebben gekregen). Na de leeuwen zijn we nog wat rond gaan rijden maar hebben we verder niet veel spectaculairs gezien.
Na onze gamedrive was het tijd voor onze laatste braai, we hadden namelijk iedereen uitgenodigd om bij ons te komen braaien voor onze laatste avond. Gelukkig zijn er redelijk veel mensen op komen dagen (Dave, André, Gerhardt en Jarine (+ dochter), Adam (+ vrouw en zus) en Thijs) en hebben we een gezellige avond gehad met lekker eten. Jammer genoeg begint het Afrika avontuur nu echt op z’n einde te lopen.

6 juni
‘
Gisteren was het eigenlijk vooral vroeg opstaan, tas inpakken, kamer schoonmaken, gigantische berg gras van het huis naar de composthoop buiten de tuin brengen, woonkamer schoonmaken en keukenschoonmaken (terwijl Merlijn allerlei andere dingen aan het doen was, zoals het wassen van het beddengoed, de afwas, haar kamer etc.). En daar zijn we van 7 t/m 2 mee bezig geweest. Daarna zijn we door het park naar maingate gereden in de hoop op nog een laatste mooi fotomomentje, maar dat zat er helaas niet in. Bij maingate aangekomen stond Sibu al op ons te wachten samen met Dave, die ons uit kwam zwaaien. Daarna zijn we nog snel even langs André gereden om hem gedag te zeggen en zagen we Gerhardt nog, dus die konden we uitzwaaien. Daarna hebben we alle werkspullen in het office gelegd, onze spullen in Sibu’s auto, hebben we Dave gedag gezegd en daarna waren we op weg.
Onderweg eigenlijk niet veel gedaan behalve een aantal pakjes boboti gekocht, omdat het zo lekker is en het wel in Nederland verkrijg baar is in een knor pakje, maar die is toch minder lekker is mij verteld. Eigenlijk kwamen we zonder problemen aan op het vliegveld, waarna we meteen in de rij konden gaan staan voor de incheck. Daar bleek dat mijn tas 200 gram te zwaar was, maar gelukkig vonden ze dat geen probleem. Dus konden we gewoon door. Ook de douane controle ging snel, dus binnen no-time stonden we tussen de souvenirswinkeltjes en maar goed ook, want we wilden nog een paar laatste souvenirs kopen. Na wat gewinkeld te hebben, hebben we wat eten gekocht en zijn we naar de goede Gate gelopen. Daar bleek dat ons vliegtuig een uur vertraging had. Maar na een uur konden we in ieder geval het vliegtuig in, waar bleek dat ze eigenlijk nog bezig waren met van alles en we dus nog een uur moesten wachten. Al met al hadden we 2,5 uur vertraging toen we vanochtend in Cairo aankwamen, maar dat was niet zo erg, want we hadden anders 4 uur in Cairo moeten niets doen en nu konden we bijna in één keer doorlopen naar het volgende vliegtuig. Bij binnenkomst in Cairo zagen we vanuit het vliegtuig een aantal piramides, dus dat was wel gaaf.
Nu zit ik in het vliegtuig naar Amsterdam en zijn we er bijna. Ook dit keer hebben we weer wat vertraging, maar dit keer maar een half uur. Ik heb net Earth gekeken (de film) en die was wel ok, maar als je de serie al een keer gezien hebt niet echt de moeite waard. Verder had ik op het vliegveld een tijdschrift gekocht (African Birds & Birding) wat een goed tijdschrift is, maar hij is ondertussen jammer genoeg uit. Dus eigenlijk ben ik wel toe aan landen en iedereen weer zien. Dus nu nog even deze laatste woorden voor mijn dagboek ‘Tim in Afrika’ typen en als alles goed gaat ben ik zo weer in Nederland.

De laatste loodjes

20 mei

Vandaag moesten we weer werken en omdat we gister tot ongeveer 12 uur hadden gebraaid hebben we eerst enigszins uitgeslapen. Daarna hebben we de grassen van 3 dagen geleden gesplitst en zijn we naar maingate gereden om te internetten. Al met al een relatief rustig dagje dus, waarbij we vooral binnen hebben zitten grassen splitsen.

21 mei

Vanavond gingen we een nightdrive doen met Sibu (iemand van het management), waardoor we morgen alleen grassen willen gaan splitsen en we dus vandaag 4 metingen moesten doen. Nadat we Emo vanochtend naar de gate hebben gebracht zijn we dus meteen maar naar het zuiden gereden (want daar moesten we metingen gaan doen). Onderweg kwamen we nog een groep vervet monkeys tegen die rustig bleven foerageren terwijl er naast stonden (iets wat ze normaal niet doen) waardoor we er wat foto’s van hebben kunnen maken. Daarna hebben we ook nog even wat helmparelhoenders gefotografeerd waarna we zijn begonnen met meten. Gelukkig kwamen we alleen leeuwen sporen tegen en geen leeuwen, dus dat was wel fijn. Het ging allemaal lekker vlot dus we waren redelijk op tijd thuis, wat wel goed was want ik moest nog van 8 metingen data invoeren. Na het data invoeren gegeten en wat gelezen want om 8 uur zou Sibu ons op komen halen.
Met sibu hebben we een rondje van ongeveer 4,5 uur gereden door het zuiden van het reservaat. Het rare van een nightdrive is dat je eigenlijk alleen op de plek waar de spotlight schijnt iets kunt zien en daar buiten helemaal niets. Daarnaast gingen we met een pickup, dus er konden twee personen voorin en één zou achterop staan met de lamp. Ik heb dus de hele avond achterop gestaan met handschoenen en twee truien aan, want het was koud! Gelukkig hebben we wel vrij veel gave dingen gezien.
We zagen al vrij snel een common duiker, die we pas 2 keer eerder hadden gezien en die even rustig bleef foerageren naast de auto. Een tijdje later vond ik een jakhals, wat toch wel één van mijn favoriete dieren blijft. Niet lang daarna liep er een bruine hyena op de weg, die we dus mooi even konden bekijken. Vervolgens zagen we een spotted eagle-owl op een steen zitten, die jammer genoeg vrij snel opvloog (ik wilde namelijk nog steeds een bewijsplaatje van deze soort). Toen we in het zuiden aangekomen waren zag Merlijn een olifant naast de weg staan, die ik had gemist omdat ik aan de andere kant aan het schijnen was. De olifant bleef eerst nog even rustig staan eten, waarna hij van ons af liep.
Op een gegeven moment zag ik wat oogjes in de schijnwerper (dat is namelijk waarnaar je ’s nachts op zoek bent, omdat de meeste dieren een reflecterende retina hebben en je dus twee oplichtende oogjes in het donker ziet. Dat is overigens ook waarom mensen rode ogen krijgen van de flits van een camera). Op het moment dat je oogjes ziet probeer je er iets van te maken en als dat zo snel niet gaat, tik je even op het dak van de cabine zodat degene die rijdt weet dat hij moet stoppen om te kijken wat er te zien is. In dit geval (zoals trouwens redelijk vaak gebeurde) bleken het gewoon rietbokken te zijn, die vrij algemeen zijn en dus niet heel bijzonder om te bekijken. Maar op het moment dat we dat bedachten hoorde ik aan de andere kant van de auto iets lopen, wat een civet bleek te zijn. Verder hebben we vanavond in het zuiden nog een jakhals, nog een bruine hyena, een marsh owl en nog een spotted eagle-owl gezien. De eagle-owl bleef dit keer wel lang genoeg op de weg zitten om een foto van te kunnen maken, dus ook die heb ik als bewijsplaatje.
Op de terugweg kwamen we in de laatste vallei voordat we thuis waren nog een stekelvarken tegen die hard voor de auto uit begon te rennen en wat we ook probeerden hij bleef hard op de weg rennen. Het leuke was dat z’n stekels een soort raspend geluid maakten tijdens het rennen en dat hij nog best snel was voor zo’n klein beest. Op een gegeven moment hebben we dus maar een tijdje gewacht totdat hij hopelijk weg zou zijn, maar toen bleek hij nog steeds voor de auto te rennen, waarna we nog een keer wat langer gewacht hebben en we hem niet meer gezien hebben.
Over twee weken (op één van onze laatste dagen) gaan we het hopelijk nog een keer doen, want het is weer een hele andere manier van de bush ervaren.

22 mei

Vandaag hebben we eerst uitgeslapen (we waren gister pas om half 1 thuis) waarna we hebben getankt, boodschappen hebben gedaan en daarna de grassen van de vier metingen hebben gesplitst. Jammer genoeg hadden we daarnaast geen tijd om nog even rond te rijden en voel ik me op dit moment niet zo goed (waarschijnlijk door het lang in de kou op de auto staan) dus hopelijk is het morgen allemaal weer wat beter.

24 mei

Gisteren voelde ik me niet zo lekker, dus heb ik vooral geslapen toen we weer thuis kwamen van de metingen, dus vandaar dat ik maar twee dagen in één keer typ.
Gisterochtend hebben we een klein rondje gereden voor het meten omdat we dicht bij huis gingen meten en omdat we enigszins uit wilden slapen, maar toen we bijna klaar waren met ons rondje werden we door Dave via de radio gevraagd of we wilden helpen met het zenderen van een luipaard wat ze hadden gevangen. Natuurlijk wilden we daar wel bij helpen dus zijn we meteen naar de verzamelplek gereden en daar zijn we op de auto van de luipaardonderzoeker gesprongen op weg naar de plek waar ze de luipaard gevangen hadden.
Eenmaal op de plek aangekomen moesten we op een afstandje wachten totdat ze de luipaard verdoofd hadden en toen dat gebeurd was mochten we dichterbij komen om te kijken en foto’s te maken etc.
Jammer genoeg konden we de luipaard (een vrouwtje) uiteindelijk niet van een halsbandzender voorzien, dus zijn we zonder gezenderd luipaard toch begonnen met onze metingen. Gelukkig ging dat allemaal goed waardoor we op tijd weer thuis waren.
Omdat ik me dus niet zo lekker voelde heb ik de rest van de dag geslapen waarna ik vanochtend toch weer gewoon om half 7 op moest. We gingen namelijk de laatste plekken in het zuiden meten en dat is ongeveer anderhalf uur rijden, dus moesten we redelijk op tijd opstaan. De eerste meting ging lekker vlot dus we konden rustig aan naar de tweede meting rijden en dat was maar goed ook want onderweg zat een juveniele grijze wouw rustig op een paar dode takken en dus kon ik hem erg goed fotograferen. Daarna zagen we op de weg een steltloper opvliegen die gelukkig iets verderop op de weg ging landen. Het bleek een three-banded plover te zijn, wat weer een nieuwe soort was. Niet lang daarna zagen we op ongeveer dezelfde plek ook nog 12 cape vultures overvliegen, wat wel een spectaculair gezicht was.
Hierna hebben we vooral veel en hard doorgewerkt zodat we vrijdag onze laatste meetdag hebben.
Toen we weer thuis kwamen bleek er ineens een extra zak met hout bij de openhaard te liggen en toen Merlijn naar Alfred ging om te vragen of hij dat had gedaan kwamen ze met z’n tweeën terug omdat Alfred nog een laatste keer met ons wilde braaien (hij gaat namelijk komend weekend op verlof voor 3 weken) en dus hebben we vanavond een soort surprise braai gedaan. Dat was zoals altijd weer erg gezellig en lekker, maar daardoor is het nu wel iets later dan gehoopt, dus ik ben benieuwd hoe ik me morgen voel…

25 mei

Vanochtend inderdaad redelijk moe en brak, maar toch maar om half 7 opgestaan omdat we vandaag voor 8 metingen gras moesten splitsen (waardoor we nu in 3 dagen het aantal metingen voor 4 dagen hebben gedaan, zodat we hopelijk als alles goed gaat vrijdag klaar zijn met meten, zodat we nog precies een hele week hebben om te genieten van de zon en de beesten hier). Gelukkig doen twee koppen koffie wonderen en dus hebben we vandaag lekker door kunnen werken waardoor we relatief vroeg (5 uur) klaar waren met splitsen. Jammer genoeg moest ik daarna nog ongeveer anderhalf uur lang data invoeren, dus ik heb vandaag maar weinig gezien. Wel zat er weer een red-winged starling in de tuin, die ik nu eindelijk ook op de foto heb (geen echte top foto, maar de soort is herkenbaar en daar gaat het mij nu in eerste instantie om bij de vogels). Verder stonden er vandaag was wrattenzwijnen en waterbokken in de tuin, wat voor de nodige afwisseling van de grassen zorgde.
Vanavond eerst druk geweest met een klein stukje schrijven voor op de Welgevonden website over het wrattenzwijnen vangen en daarna lekker nog wat gelezen en op tijd naar bed.

26 mei
Vanochtend gingen we eerst op zoek naar het wrattenzwijn waarvan de halsbandzender niet helemaal goed meer zat. Gelukkig konden we hem vrij snel vinden en bleek dat de zender uit zichzelf weer goed was gaan zitten, dus dat was verder geen probleem meer.
Daarna zijn we redelijk relaxt naar het noorden gereden omdat we daar vandaag moesten meten. Onderweg zag ik ineens een antilope rennen die ik niet herkende, maar we konden hem jammer genoeg niet terug vinden. Gelukkig zag ik hem even later weer langs de weg staan en kon ik een foto maken. Het bleek een Roan antelope te zijn, een soort die in het verleden geherintroduceerd is, maar wat geen succes bleek te zijn, waardoor er nu geen meer zou zijn (zover wij wisten) en er blijkt dus nog één rond te lopen.
Daarna zagen we weinig spectaculairs en zijn we op tijd begonnen met de metingen. Het was vandaag weer lekker warm (40 graden in de zon, 30 graden in de schaduw) en ik voelde me nog steeds niet helemaal lekker, dus dat was niet heel fijn. Na de metingen dus ook meteen maar naar huis, zodat ik wat uit kon rusten.
Toen we bijna thuis waren hoorden we op de radio dat dave vlakbij een luipaard al 10 minuten langs de auto had, dus zijn we daar meteen heen gereden. Jammer genoeg waren we precies te laat en verloren ze haar uit zicht toen wij aankwamen en hebben we haar dus niet gezien.
Daarna heb ik vooral gerust en geslapen omdat ik me nog minder goed was gaan voelen, dus hopelijk morgen weer beter!

Olifanten en vogels

14 mei

Vanochtend zijn we eerst naar main gate gegaan om te internetten. Onderweg kwamen we al vrij snel een lizard buzzard tegen, die we al wel net buiten het reservaat hadden gezien, maar nog niet erin, dus dat was een nieuwe ‘strict reserve’ soort voor op de lijst die naar het management gaat. Hij zat erg mooi in de boom met fantastisch ochtendlicht en hij had een muis in z’n klauwen, dus het was nog een leuke waarneming ook. Verder jammer genoeg richting main gate weinig gezien.
Na het internetten zijn we buitenom naar west-gate gereden, Dave had namelijk gevraagd of we daar in de buurt opzoek wilden gaan naar holen van wrattenzwijnen, want we gingen vanmiddag weer proberen om er één of meerdere te zenderen en als het niet ging lukken wilde hij een nieuwe taktiek proberen waarbij we strikken rondom de ingang van een hol zouden spannen om ze te vangen als ze het hol uit komen. Maar we wilden ook nog een meting doen vandaag dus zijn we vanaf west gate naar een plek gegaan waar we nog moeten meten. Op de plek aangekomen gingen we zoals altijd eerst achterop staan om te checken met de telemetrie of er geen leeuwen of olifanten met een halsbandzender in de buurt zijn (en of het dus veilig is om het veld in te gaan). Op een gegeven moment hoorden we een piepje, dus Merlijn (die de antenne vasthad) zei: “een olifant” waarop ik zei “Dat zie ik, want hij staat daar”, want precies op het moment dat ik de piepjes hoorde, hoorde ik ook gekraak in de bosjes en zag ik een olifant zo’n 20 meter vanaf de auto in de bosjes staan. Maar dat was niet de olifant met een zender, dus ik vroeg meteen naar de naam van de olifant waarvan we de piepjes hadden gehoord (gelukkig staat die erbij in het apparaat) en dat was een vrouwtje, dus was het waarschijnlijk een breeding herd (oftewel een groep olifanten met jongen, vrouwtjes en een paar mannetjes). En dat klopte ook wel want er liepen op dat moment al 4 olifanten naast de auto. Maar blijkbaar vonden ze ons toch wel eng, want ze renden er vandoor.
Niet veel later hoorden we getrompetter en een laag gegrom uit de bosjes komen (uit de richting waar de olifanten heen waren gerend) en aangezien we niet zeker wisten of er niet nog meer olifanten waren, zijn we maar niet gaan meten en zijn we naar de volgende plek gereden, waarbij we langs de plek waar het getrompetter vandaan kwam zouden komen.
En al gauw bleek dat er blijkbaar nog meer olifanten in de buurt waren want al vrij snel zagen we een olifant op de weg staan. Hij stond lekker bij een beekje wat water te drinken dus besloten we op gepaste afstand van hem stil te gaan staan om hem te bekijken en te wachten tot we er langs konden. Maar meteen toen we stil stonden zag ik vanuit m’n ooghoek nog een olifant staan en toen nog één en toen nog één en uit eindelijk stonden er zo’n 6 olifanten naast de auto (en dus één op de weg) waarvan er één wel erg dicht bij ons stond (maar schuin achter ons, dus ik kon ook niet echt meer achteruit). Dus besloot ik om de auto maar stil te zetten en langzaam aan af te wachten wat de olifanten gingen doen.
Op een gegeven moment kwam de olifant die het dichtst bij stond op ons afgelopen (terwijl zij aan het ruiken was of zij kon ruiken wat wij waren) en stopte zij op ongeveer 7 meter van de auto. Op dat moment durfde ik niet eens meer foto’s te maken, bang dat het geluid van de sluiter haar zou laten schrikken, dus ik kon alleen maar stil zitten kijken en gelukkig besloot de olifant dat we geen gevaar waren en ging ze rustig verder met foerageren. Gelukkig kon Merlijn nog wel een foto maken van mij en de olifant, zodat ik nog een herinnering heb aan het moment. Daarna hebben we nog een tijdje het mannetje wat op de weg stond en ondertussen net naast de weg van ons af aan het lopen was gevolgd, omdat de rest van de groep te ver de bush in was gelopen.
Toen we bij de hoofdweg waren uitgekomen op weg naar het gebied waar we wrattenzwijnenholen gingen zoeken, kwamen we weer de olifanten tegen, dit keer naast de hoofdweg en dus konden we nog een paar foto’s maken.
Na de olifanten met rust te hebben gelaten zijn we rond gaan zoeken naar holen, waarbij we er in totaal 3 hebben kunnen vinden. Ondertussen hadden we geen tijd meer om nog een meting te doen voordat we bij het trainingscentre moesten zijn om zwijnen te gaan vangen, dus zijn we nog wat andere plekken gaan checken op holen, waarbij we de groep olifanten alweer tegen kwamen. Al met al heb ik dus vandaag met al m’n verschillende lenzen foto’s kunnen maken van de olifanten van close-up tot olifant met omgeving en we hebben ze fantastisch kunnen zien, dus het was vooral toch wel erg gaaf!
Daarna zijn we dus naar het trainingscentre gereden om wrattenzwijnen te vangen. Daar aangekomen kwam de dierenarts er echter achter dat hij zijn verdovingsgeweer was vergeten, dus moest er iemand snel heen en weer naar main gate om hem op te halen (z’n assistent zou hem daar namelijk heen brengen) dus moesten we een uur wachten.
Daarna hebben we wel wat rond gereden maar geen wrattenzwijnen gevonden, dus eigenlijk hadden we het al opgegeven en ging de dierenarts naar huis toen hij ineens hard achteruit teruggereden kwam. Er zat namelijk een wrattenzwijn op de weg. Jammer genoeg kwam er een gamedrive vanaf de andere kant, waardoor het zwijn verdween, maar gelukkig konden we hem iets later weer terugvinden.
Daarna ging het allemaal heel vlug. De dierenarts schoot de pijl exact goed, waarna we snel de auto uit moesten om achter het zwijn aan te gaan rennen. Nimbus (de hond van Dave) volgde het spoor fantastisch en al vrij snel (maar wel na een stuk te hebben gerend) vonden we het wrattenzwijn en was hij verdoofd, Toen ging de halsbandzender er snel omheen en was het eigenlijk allemaal alweer klaar. Dus met een beetje geluk hebben we vandaag het 3e wrattenzwijn gezenderd!
Daarna werden we via de radio opgeroepen want een gast had bij het trainingscentre één van de honden aangereden dus zijn we snel met de dierenarts daarheen gereden (want we waren toch nog in de buurt), waarna de dierenarts op de achterkant van een pickup snel even een wond heeft gehecht en de rest heeft behandelt. Gelukkig had de hond niets gebroken (het is namelijk één van de honden die we gebruiken om de zwijnen op te sporen) en kon iedereen weer opgelucht naar huis.
Onderweg naar huis (in het donker) kwamen we nog twee olifanten tegen, wat wel erg spannend was, want zodra ze van de weg zijn konden we ze niet meer zien (we hebben namelijk nog steeds alleen onze koplampen) maar gelukkig is alles goed gegaan. Het was dus een erg olifant rijke dag.

15 mei

Vanochtend hebben we eerst de grassen gesplitst van de metingen van eergister waarna we naar Vaalwater zijn gereden om boodschappen te doen en Emo (de vriend van Merlijn) op te halen. Daarna zijn we met z’n drieën nog een rondje gaan rijden waarbij we eerst een olifant vlak langs de weg tegen kwamen, waarna er een neushoorn op de weg stond en later in het donker zagen we nog de mannetjes cheeta die we al vaker zijn tegengekomen, dus al met al was het geen slechte eerste dag in Zuid-Afrika voor Emo.
Verder dus vooral veel binnen gezeten met grassen splitsen, maar gelukkig toch ook nog wat mooie foto’s kunnen maken van de zonsondergang.
Morgenochtend weer rondrijden, dus hopelijk komen we dan weer iets gaafs tegen!

16 mei

Vandaag gingen we weer een keer naar het zuiden en dat bleek achteraf maar goed ook. Al vrij snel zagen we namelijk twee bushpigs naast de weg staan, wat weer een nieuwe soort voor mij was (en nog ééntje die lastig te zien is ook, dus daar was ik erg blij mee).
Daarna zagen we vooral heel veel neushoorns en hebben we een leuk rondje gereden, maar zonder al te veel boeiends tot we op een gegeven moment twee secretarisvogels op de weg zagen lopen. Dat is een soort die ik dus nog steeds erg graag wilde zien en dat is nu mooi gelukt! We konden ze een stukje volgen, maar jammer genoeg waren ze vrij schuw dus kwam ik niet verder dan een paar bewijsplaatjes totdat ze te ver weg liepen om nog mooi te zien en we niet dichterbij konden komen. Na nog een rondje gereden te hebben in de hoop op beter zicht op de secretarisvogels zijn we maar naar het meetpunt gereden maar een deel van de weg was erg slecht en we kamen voor de tweede keer vast te zitten in de modder. Dit keer was er echter niets aan te doen, dus hebben we Dave moeten oproepen die ons op z’n vrije zondagmiddag aan de andere kant van het reservaat gelukkig toch kwam helpen. Anderhalf uur later was hij er en toen heeft hij ons gelukkig vrij snel uit de modder getrokken, waarna hij zelf nog vast kwam te zitten en wij hem er weer uit hebben getrokken. Qua belevenis was het wel erg leuk, maar handig is natuurlijk anders. Maar dan hebben we dat ook maar een keer meegemaakt.
Ondertussen was het al te laat om nog twee metingen te doen dus hebben we één meting gedaan waarna we de secretarisvogels nog een keer ver weg zagen lopen. Daarna maar naar huis gereden, waarbij we onderweg nog een mannetje bushbuck zagen, waar ik een bewijsplaatje van kon maken, dus daar was ik wel blij mee. Daarna hebben we thuis de grassen gesplitst en was het al met al toch wel een goede dag qua waarnemingen.

17 mei

Vandaag moesten we extra hard werken omdat we gister een meting minder hadden gedaan en de komende twee dagen niet gaan werken en daarnaast had Dave ons gister ook nog gevraagd om één van de gezenderde wrattenzwijnen te zoeken. Vanochtend begon dus met zoeken. Het eerste wat we vonden waren 4 buffels, die mooi de rivier overstaken, dus dat was een geslaagd begin van de dag. Daarna hebben we ongeveer overal gereden waar het gezenderde zwijn kon zitten, maar hebben we hem niet gevonden. We moesten dit zwijn zoeken omdat één van de gamedrives hem had gezien en had gemeld dat z’n halsbandzender niet goed zat, dus moesten wij kijken of dat zo was en hoe slecht hij er aan toe was. Maar jammer genoeg konden we hem dus niet vinden.
Daarna hebben we in totaal 4 metingen gedaan, wat het grootste deel van onze dag in beslag heeft genomen. Tussen de 3e en 4e meting in kwamen we langs een veldje waar het zwijn gister was gezien en zijn we even gestopt om nog maar een keer te kijken en dit keer hadden we geluk want het zwijn liep op het veld. De zender zat op zich nog redelijk goed vast, hij was alleen over z’n oren gekomen, waardoor de halsband nu vast zit tussen één van de knobbels op z’n kop (aan beide kanten) en z’n oren, maar het zag er niet naar uit dat hij er last van had. Dus geen idee of ze er nog iets aan gaan doen.
Morgen gaan we naar Marakele wat het nationaal park is wat aan Welgevonden grenst, dus ik ben erg benieuwd hoe het daar is!

18 mei

Vandaag zijn we dus naar Marakele geweest, om te beginnen grenst het Nationaal park wel aan Welgevonden, maar moesten we toch 2 uur rijden om er te komen. Onderweg zagen we een grote groep nyala’s en een aantal bushpigs dus dat was al leuk en verder zag ik m’n eerste nieuwe vogelsoort van de dag (namelijk een red-billed hornbill).
Eenmaal bij Marakele aangekomen bleek al gauw dat Marakele qua landschap toch heel anders is dan Welgevonden (ondanks dat het aan elkaar grenst). In Marakele staan namelijk veel meer Acacia’s en die staan veel dichter op elkaar waardoor je minder ver kan kijken. Daarnaast bestaat de andere helft van Marakele uit een hoogvlakte met gigantische kliffen, waar één van de grootste kolonies van Cape vultures ter wereld broed.
We zijn eerst helemaal naar boven gereden, waarbij we een fantastisch uitzicht hadden over een aantal kliffen, maar jammer genoeg heb ik de hele dag maar 2 gieren gezien. Wel waren er boven op de berg erg veel verschillende vogelsoorten aanwezig, waaronder veel nieuwe soorten. De eerste nieuwe soort zag ik op de weg naar boven, namelijk een white-browed scrub-robin. Zodra ik de auto uitstapte kwam de eerste Cape bunting (een nieuwe soort) al naar me toe, waarvoor ik op m’n buik ging liggen om hem te fotograferen toen er ineens nog een vogel kwam aangevlogen, en nog één en nog één, waardoor er uiteindelijk 5 verschillende vogelsoorten binnen een meter van mij op de grond rond hupten (waaronder familiar chats en mocking cliff-chats, maar ook een aantal nieuwe soorten nl: Buff-streaked chat, Cape rock-thrush en dus cape buntings). Daarnaast zag ik een aantal speckled pigeons op de cliffen, vlogen er een aantal rotszwaluwen rond en zaten er meerdere Gurney’s sugarbirds (nog een nieuwe soort) in de struiken.
Tijdens het fotograferen van het landschap zag ik nog een vogel vliegen, wat een Greater double-collared sunbird bleek te zijn (nog een nieuwe soort!). Na nog wat foto’s gemaakt te hebben van de verschillende vogels zijn we weer naar beneden gereden. In de Acacia’s zaten meerdere Marico flycatchers (een nieuwe soort) en we kwamen een familie giraffes tegen die mooi met de bergen in de achtergrond op de foto wilden. Daarna zijn we in het thornveld (zo heet het habitat met veel Acacia’s) rond gaan rijden waarbij we nog een aantal nieuwe vogelsoorten zagen (Marico sunbird, Southern pied babbler en crimson-breasted shrike) waardoor mijn totaal aantal soorten in Zuid-Afrika nu 202 is! Mijn doel aantal van 200 is dus gehaald!
Verder zagen we boven op het hoogplateau erg weinig wild, dus waren we bang dat het misschien toch wel erg tegen zou vallen qua zoogdieren, maar gelukkig was dat beneden anders. In het thornveld zaten namelijk erg grote aantallen impala’s en wrattenzwijnen (veel hogere dichtheden dan in Welgevonden) en daar zagen we ook meerdere zebra’s en gnoes.
Ook zagen we twee steenbokkies, wat weer een nieuwe zoogdiersoort voor mij was.
Beneden zaten ook veel yellow- en red-billed hornbills en aangezien ik van beide neushoornvogelsoorten nog geen goede foto’s heb, ben ik daar ook nog even mee bezig geweest, wat gelukkig is gelukt! Vlak voordat we weggingen zagen we nog twee neushoorns in de bosjes. In Marakele komen zwarte neushoorns voor, die we allemaal erg graag wilden zien, en zwarte neushoorns houden in tegenstelling tot witte neushoorns meer van bosjes, dus we waren allemaal erg opgewonden toen er ineens twee neushoorns in de bosjes stonden. Maar jammer genoeg waren het witte neushoorns en ging het feestje niet door. Later bij de ingang hoorden we dan ook dat alle zwarte neushoorns weggevangen waren omdat ze één of andere ziekte hadden en ze nu ergens anders werden onderzocht om behandeld te worden..
Daarna zijn we in Vaalwater uit eten geweest, waarbij ik Eland heb gegeten, waardoor mijn totaal aantal wildsoorten op m’n bord nu 4 is (Eland, Koedoe, Springbok en Spiesbok).
Al met al was het dus qua vogels een erg goede dag (maar liefst 12 nieuwe soorten!), maar voor een nationaal park met big five vonden we het aantal zoogdieren een beetje tegenvallen.

19 mei

Vandaag was onze gamedrive dag (zoals we die tot nu toe met al het bezoek hebben gehad) en dus zijn we lekker door het reservaat gaan rijden. De ochtend begon al goed met een krokodil, die aan het zwemmen was en dus een paar leuke foto’s opleverde. Daarna kwamen we een aantal olifanten tegen, die we rustig konden bekijken omdat ze op redelijke afstand van de weg aan het eten waren. Nog iets later kwamen we 4 leeuwen tegen, die rustig in de schaduw lagen dus ook daar hebben we lekker lang naar kunnen kijken en toen was het alweer tijd om terug te gaan voor de lunch. Onderweg naar huis kwamen we echter een ‘breeding herd’ tegen die uit minimaal 17 olifanten bestond waaronder een jong dat dit jaar geboren is. Ze liepen eerst langs de weg maar kwamen steeds meer richting de weg gelopen dus hebben we daarop gewacht en inderdaad liepen er plotseling een heleboel olifanten op de weg, waarbij we het kleintje goed hebben kunnen zien. Ze hadden ook niet echt haast dus konden we lang achter ze aan rijden en genieten van het schouwspel.
Na de lunch zijn we met Alfred rond gaan rijden, jammer genoeg niet in de gamedrive auto, want die heeft alweer kuren.. Dus zijn we in onze auto rond gaan rijden, waarbij we nog een aantal olifanten tegen zijn gekomen en verder ’s nachts een large spotted genet, een slender mongoose, een red rock rabbit en nog een nagapie. Al met al dus weer een lekkere dag qua waarnemingen.
’s Avonds zijn we traditie getrouw gaan braaien met z’n 4en, wat erg lekker was.

Leeuwen en nagapies 2

7 mei

Vanochtend hebben we eerst geïnternet bij het kantoor bij maingate, waarna we op weg zijn gegaan om metingen te doen. Onderweg naar de eerste meting moest ik plotseling hard op de rem trappen omdat er een schildpad (leopard tortoise) vlak voor ons op de weg stond. Gelukkig stonden we op tijd stil en hebben we een aantal leuke foto’s van de schilpad kunnen maken. Daarnaast zagen we nog twee African hawk-eagles, wat toch wel erg mooie vogels zijn.
Verder hebben we tijdens het meten niet zoveel bijzonders meegemaakt. Wat wel leuk was, was dat ik een hagedisje tegen kwam die rustig bleef zitten, dus wilde ik er een foto van maken alleen stond er een grasspriet in de weg. Dus plukte ik de grasspriet en gooide hem aan de kant om een foto te kunnen maken, toen de hagedis ineens achter de grasspriet aan ging. Toen ik dat doorhad, heb ik nog een tijdje met de grasspriet en de hagedis gespeeld, alsof het een puppy was, wat erg grappig was en daarna heb ik de hagedis alsnog gefotografeerd. Daarnaast heb ik de temperatuur maar weer eens opgemeten en het was 30 graden in de schaduw en zelfs 40 graden in de zon!
Op de terugweg kwamen we een aantal neushoorns tegen op de weg die niet aan de kant wilden en die enigszins agressief deden als we te dichtbij kwamen, dus dat heeft een tijdje geduurd voordat we er langs konden. Niet veel later stond er ook nog een groep zebramangoesten op de weg, We konden ze een tijdje volgen, totdat ze de berm in verdwenen. Vooral de sociale roepjes vond ik erg leuk om naar te luisteren en je kon duidelijk een verschil horen met vorige keer toen ze toch nieuwsgieriger naar ons toe waren dan nu.
’s Avonds hebben we weer geprobeerd om de nagapies bij Dave in de tuin te fotograferen, wat toch lastiger is dan gedacht, waardoor we ze wel heel mooi gezien hebben, maar jammer genoeg nog geen echt scherpe foto’s, dus hopelijk lukt dat morgen.
Tijdens het fotograferen kwam Gerhardt langs om te vragen of we ’s avonds bij hem rugby kwamen kijken, dus dat hebben we gedaan. Rugby is een hele grote sport hier in Zuid-Afrika, dus wij vinden het allebei wel leuk om dat eens mee te krijgen en ondertussen weten we de spelregels en dan is het best leuk om naar te kijken. Vooral omdat het een hele spannende wedstrijd was, waarbij de club waar de meeste mensen hier voor zijn (de bulls, die dan ook uit deze provincie komen) in de blessuretijd de winnende try scoorden. Daarna hebben we nog een film gekeken (the hangover) en daarna vonden we het wel weer goed voor vandaag.

8 mei

Vanochtend hebben we echt uitgeslapen (tot 8 uur!) omdat we gister nogal laat waren gaan slapen. We moesten ook nog één zak met grassen splitsen van gister, dus dat hebben we ’s ochtends maar meteen gedaan. Daarna zijn we het reservaat in gereden om metingen te doen waarbij we niet veel bijzonders hebben gezien. Ook de metingen waren niet echt spannend, buiten dat er bij het tweede plot erg veel vlinders en libellen zaten, dus die heb ik nog geprobeerd te fotograferen wat gedeeltelijk is gelukt.
Na het meten hebben we nog wat rondgereden om de leeuw die is los gelaten uit de boma te zoeken, aangezien het management graag wil bijhouden waar hij zich bevind (met behulp van z’n halsbandzender die wij hebben helpen aanbrengen). Jammer genoeg was dat zonder succes.
Na het splitsen van de grassen hebben we opnieuw geprobeerd om de nagapies te fotograferen en dit keer is het wel goed gelukt en ben ik erg tevreden over de foto’s. Het zijn echt gave diertjes om te observeren. Vooral omdat het een groep van ongeveer 20 diertjes is die gewoon onder het dak van het gastenverblijf wonen. Wat ook erg gaaf is om te zien is dat deze diertjes (die ongeveer het formaat van een eekhoorn hebben) makkelijk vanuit stilstand zo’n 10 meter springen! En dat met een gigantische snelheid achter elkaar (wat ook een beetje aangeeft hoe lastig het is om ze te fotograferen).
Na het fotograferen van de nagapies hebben we bij Gerhardt cricket gekeken, wat één van de andere grote sporten is in Zuid-Afrika. Daar waar ik bij rugby van te voren al veel regels kende, wist ik echt nog niets van cricket, dus dat was wel leuk. Nu snap ik namelijk ook eindelijk eens hoe die sport werkt.
Jammer genoeg viel halverwege de wedstrijd de stroom uit en doet die het nu nog steeds niet, dus we hebben geen idee wie er gewonnen heeft (het was Zuid-Afrika tegen Engeland) maar het was wel weer gezellig. Daarnaast ben ik er, dankzij een gaaf programma wat Gerhardt heeft met alle vogels van Zuidelijk Afrika, hun geluiden, distributie, determinatiekenmerken etc., achter gekomen dat ik gister en vandaag een yellow-bellied greenbul heb gezien en gehoord in de tuin, wat weer een nieuwe vogelsoort is.

9 mei

Vanochtend hebben we vooral opgeruimd en schoongemaakt omdat we weer terug gingen naar ons eigen huis en we Dave’s huis niet rommelig achter wilden laten. Daarna zagen we een nieuwe vogelsoort, de red-headed weaver, alleen hebben ze nu (buiten het broedseizoen) een gele kop. Wel erg leuk, want ik wilde erg graag een wevervogel zien en dat is nu dus gelukt!
Daarna zijn we naar site 51 (ons huis) gereden om onze spullen daar achter te laten zodat we die niet mee hoefden te nemen het veld in. Vanuit huis zijn we doorgereden naar het zuiden om daar vandaag 4 metingen te doen, zodat we morgen de grassen van die metingen kunnen splitsen en daarna hopelijk weer wrattenzwijnen vangen. Op de terugweg van de metingen zag ik de tweede nieuwe vogelsoort van vandaag namelijk een neddicky. Eenmaal thuis gekomen bleek dat we nog steeds geen stroom hebben (gister viel de stroom uit tijdens de tweede helft van de cricket wedstrijd en sinds dien hebben we geen stroom meer, wat al ongeveer 24 uur is). Aangezien het om 6 uur al donker is en aangezien we moeten koken op een electrische kookplaat hebben we maar brood gegeten en zijn we vroeg naar bed gegaan. Hopelijk hebben we morgen weer stroom..

10 mei

Vanochtend begon met de constatering dat we nog steeds geen stroom hadden en niet veel later hoorden we dat we waarschijnlijk de komende 3-4 dagen geen stroom zullen hebben, dus dat was even slikken. Het probleem is namelijk vooral dat we geen gas hebben en dus voor koken afhankelijk zijn van stroom, daarnaast is het natuurlijk ook onhandig voor de koelkast/vriezer en raken alle elektrische apparaten op batterijen steeds verder op. Maar goed, omdat we geen stroom hadden konden we ook de grassen van gister niet splitsen (daarvoor hebben we namelijk een weegschaal nodig en die heeft stroom nodig) dus zijn we maar weer het veld in gegaan om metingen te doen.
Het was weer lekker weer, dus dat was geen probleem. Bij de eerste meting vlogen er een aantal black-collared barbets rond in ons plot en zag ik ook nog een late lesser masked weaver. De tweede weaver in 2 dagen!
Na 3 metingen gedaan te hebben was het alweer 4 uur en zijn we op weg naar huis gegaan. Onderweg heb ik nog wat bewijsplaatjes gemaakt van een knobbelmeerkoet en een comb duck, waarna we nog een aantal neushoorns tegenkwamen die mooi poseerden.
Eenmaal thuis gekomen was het alweer bijna donker, dus hebben we maar meteen het haardvuur aangemaakt, want dat is op het moment de enige manier om iets op te waren. We hadden namelijk nog wat kliekjes in de vriezer liggen, dus die hebben we opgewarmd met behulp van het haardvuur (of eigenlijk van de kooltjes die overbleven na het haardvuur). Waarschijnlijk moeten we komende dagen weer zo koken, dus gelukkig ging het goed. Tijdens het wachten op het vuur hoorde ik wat geluiden in de tuin en toen bleek er een olifant ongeveer op de veranda te staan, wat toch ook wel weer leuk is. Samen met wat zebra’s en gnoes vanochtend hebben we dus een goede dag aan tuinsoorten gehad.

11 mei

Vanochtend begon met naar maingate rijden omdat de batterij van de radio leeg was en we dan echt onbereikbaar zijn omdat in het grootste deel van het reservaat de mobiletelefoon verbinding erg slecht is en er geen andere manier is om ons te kunnen bereiken in het reservaat. Daarnaast was dankzij de stroomstoring ook een groot deel van onze batterijen (telefoon, camera etc.) leeg of bijna leeg, dus konden we die ook meteen opladen. Gelukkig dus maar dat ze bij maingate (en bij een aantal lodges) een aggregaat hebben staan om stroom op te wekken als de stroom uitvalt.
Op maingate aangekomen hebben we eerst genoten van een kop koffie (nog een nadeel van geen stroom hebben..) en zijn we daarna vlak bij maingate een meting gaan doen. Na de meting hebben we ook nog het percentage van de drie meest voorkomende grassoorten geschat bij twee plots die we helemaal in het begin gemeten hebben, omdat we pas na 5 metingen hebben bedacht dat we die percentages ook mee wilden nemen. Daarna zijn we met de radio en al onze spullen buitenom terug naar huis gereden want in de tussentijd was eerder dan verwacht de stroom weer teruggekomen! Dus daar hebben we thuis tijdens de lunch van genoten door geroosterd brood met gebakken ei te eten.
Na de lunch zijn we doorgereden naar het zuiden, want om half 3 zouden we daar verzamelen om nog maar weer een keer wrattenzwijnen te gaan vangen. Eenmaal daar aangekomen werd besloten om met 3 auto’s op pad te gaan. Één auto met Dave en de dierenarts, die het wrattenzwijn zouden verdoven, één auto met Gerhardt en Nimbus (Dave’s hond) die als het wrattenzwijn geschoten was naar Dave en de dierenarts zouden gaan om het spoor van het zwijn te volgen, zodat we hem terug konden vinden als hij sliep en één auto met Merlijn en ik om boven op een heuvel te gaan staan om de wrattenzwijnen in het oog te houden (het gras is in het zuiden namelijk op sommige plekken zo’n meter hoog, dus dat is erg lastig als je probeert om wrattenzwijnen bij te houden). Zo gezegd zo gedaan maar op de eerste plek zaten jammer genoeg geen wrattenzwijnen, dus nadat iedereen klaar stond konden we vrij snel alweer door naar de volgende plek. Daar zaten wel wrattenzwijnen, maar die waren zo schuw dat ze al ver voordat de auto in de buurt was wegrenden. Dus besloten we om maar weer terug naar de verzamelplek te gaan om daar be beslissen wat we zouden doen.
Op weg naar de verzamelplek hoorde Gerhardt op de telemetrie de halsband van de leeuwin die we de eerste keer hebben geprobeerd te vangen, dus na wat overleg zijn hij en Merlijn gaan zoeken of ze die leeuwin konden vangen, zodat we mogelijk haar konden verdoven en zenderen ipv een wrattenzwijn. Niet lang daarna kwamen Dave en de dierenarts terug, waarna we een klein stukje met de hond gingen lopen. Toen we daarna bij de auto stonden te praten kwam er ineens een wrattenzwijn aangelopen die vlak naast ons ging staan grazen. Dus heeft de dierenarts er meteen een verdovingspijl in geschoten en hebben we hem van een halsbandzender voorzien (hij ging na geschoten te zijn gewoon door met grazen, terwijl iedereen van te voren verwachtte dat de zwijnen hard zouden wegrennen en het dichtstbijzijnde hol in zouden duiken). En alsof dat al niet genoeg was, werden we meteen daarna door Gerhardt opgeroepen via de radio omdat hij de leeuwin gevonden had.
Dus ben ik achterop de auto van Dave gesprongen (met de hond) en zijn we hard naar Gerhardt toegereden (70 km/u over modderige gravelwegen ter breedte van 2 bandensporen..). Eenmaal daar aangekomen gingen Nimbus (de hond) en ik achterop Gerhardts auto en is Dave met de dierenarts naar de leeuwin gereden. Toen ik de leeuwin voor het eerst zag, bleek dat er nog twee jonge mannetjes bij liepen, wat dus betekende dat het dezelfde drie leeuwen waren als die we van de week tijdens de gamedrive hebben gezien.
Gelukkig kon Dave redelijk lang achter de leeuwen aanrijden, waardoor ze uiteindelijk de leeuwin een stuk terug op de weg konden schieten. Ondertussen zag ik één van de jonge mannetjes op een heuvel staan waar wij langs reden, dus dat was verder geen probleem meer (de andere leeuwen moesten namelijk bij de leeuwin weg omdat we anders erg moeilijk een halsbandzender om de leeuwin konden doen). Eenmaal bij de leeuwin aangekomen heeft de dierenarts nog een verdovingspijl afgeschoten (bij leeuwen schieten ze altijd met twee pijlen, één om te verdoven en één voor de zekerheid) waarna ze lekker lag te slapen.
Toen ze lag te slapen zijn wij ook dichterbij gereden zodat we vanaf 3 kanten beschermd konden werken (aan twee kanten auto’s en aan één kant het hek, we zaten namelijk al aan de rand van het reservaat). En uiteindelijk was dat maar goed ook want al vrij snel zagen Gerhardt en ik het andere jonge mannetje op ons afkomen, maar achter hem aan kwam een groot mannetje, dus dat was een probleem. Iedereen moest dus zo snel mogelijk weer in de auto (ivm de veiligheid) en aangezien ik achterop de pickup stond, moest ik door het achterraampje naar binnen klimmen (wat gelukkig net paste). Gelukkig ging het mannetje weg, waarna Dave en de dierenarts snel verder konden met werken en ik weer achterop de pickup ging staan (net als Gerhardt bij Dave’s pickup) om te zien waar de leeuw was. Daarna kwam de leeuw (het grote mannetje dus) nog een keer op ons af, maar dit keer minder dichtbij dus konden Dave en de dierenarts snel doorwerken en is het gelukt om als nog de halsbandzender ook om de vrouwtjes leeuw te krijgen. Dit was overigens de 4e keer dat het management heeft geprobeerd om de zender van dit vrouwtje te vervangen, dus iedereen was erg blij dat het eindelijk gelukt was.
Daarna hebben we het mannetje nog op de weg zien lopen terwijl hij hard aan het brullen was en gehoor kreeg van het andere mannetje (waarmee hij gepaard is) die aan de andere kant van de vlakte stond (waarschijnlijk met de andere vrouwtjes leeuw, waarmee we hem gezien hebben bij het karkas twee weken geleden). Zo hadden we dus 6 leeuwen op een hele kleine oppervlakte, wat toch wel erg spectaculair was.
De reden waarom de grote leeuw op ons afkwam was waarschijnlijk omdat de twee jonge mannetjes waarschijnlijk zonen zijn van de vorige twee mannetjes in het zuiden en nu hebben dus twee nieuwe mannetjes het territorium overgenomen en willen ze de twee jonge mannetjes weg hebben en dus zijn ze ze al minimaal een week aan het opjagen. Het vrouwtje met de halsbandzender is de moeder van de twee jonge mannetjes en beschermt ze al die tijd al, dus vandaar waarschijnlijk dat het grote mannetje zo dicht in de buurt was en ook kwam buurten om te kijken wat er allemaal gebeurde, waarbij hij waarschijnlijk meer agressief was tegenover de kleine mannetjes, maar daardoor ook enigszins tegen ons.
Al met al dus een middag met veel adrenaline en spanning en een geweldige waarneming van leeuwen (hoe vaak gebeurt het nou dat je een leeuw op je af ziet rennen en daarna hoort roepen over de vlakte om z’n maatje te lokaliseren?). Op de terugweg naar huis zagen we nog twee Jameson’s red rock rabbits en een jakhals en daarna hebben we kunnen genieten van stroom (oftewel warm eten en licht).

12 mei

Vandaag moesten we de grassen splitsen die we de afgelopen 3 dagen niet konden splitsen omdat we voordat we de grassen kunnen splitsen we eerst de zakken moeten wegen en we stroom nodig hebben voor de weegschaal. Dat betekende een vrij saaie dag met veel doorwerken om op tijd klaar te zijn. Dus we begonnen om 7 uur vanochtend en waren rond 6 uur vanmiddag klaar. Gelukkig konden we aan het eind van de ochtend en in het begin van de middag in de tuin splitsen, waardoor we toch nog wat zon hebben gezien vandaag. Ook zaten er op een gegeven moment twee giraffes in de tuin en kon ik vandaag een black-backed puffback fotograferen in de tuin (aangestoken door Gerhardt probeer ik nu alle vogelsoorten die ik zie ook determineerbaar te fotograferen, dus de meeste zijn qua foto niet veel waard, maar de soort staat er wel herkenbaar op), verder zaten ook nog chinspot batissen en een red-winged starling in de tuin wat het splitsen dus nog een beetje dragelijk maakte.
Morgen gelukkig weer het reservaat in, dus hopelijk zien we dan weer wat meer gave beesten.

13 mei

Vanochtend begon goed, want we konden voor het eerst deze week weer een keertje ’s ochtends vroeg rondrijden op zoek naar beesten. Al vrij vroeg werd er over de radio doorgegeven dat er ergens leeuwen bij een karkas zaten dichtbij waar wij langs moesten, dus dat zou wel goed komen. Jammer genoeg hoorden we niet precies waar ze zaten en konden we ze niet vinden, dus zijn we maar verder gaan rijden op zoek naar de leeuwen. Ondertussen hoorden we op de radio dat er nog steeds gamedrive auto’s bij de leeuwen stonden (en betalende gasten hebben voorrang als er via de radio waarnemingen worden doorgegeven) dus was het ook niet zo erg dat we ze niet konden vinden (maar wel frustrerend dat we telkens niet goed hoorden wat nou de precieze plek was).
Toen we het eigenlijk wilde opgeven om maar te beginnen met meten lag er ineens een leeuw op de weg, een erg jong mannetje, dus daar hebben we wat foto’s van gemaakt totdat hij opstond en van de weg af liep. Dus ben ik wat naar voren gereden om betere foto’s van hem te kunnen maken. Terwijl we naar voren reden kregen we ineens zicht op een stuk wat eerst verscholen ging achter een bosje en daar bleken nog 4 andere leeuwen te zitten! Dat was het grootste aantal leeuwen wat ik tot nu toe bij elkaar heb gezien en dat was nog niet alles, want buiten de 5 grotere leeuwen liepen er ook nog eens twee kleine welpjes rond! Dus toen kon het fotograferen beginnen (we waren immers de enige ter plaatse) terwijl de welpjes eerst nieuwsgierig naar ons gingen kijken, waarna ze gingen spelen met de wat grotere jongen (wat er ook twee waren, waarvan er één op de weg lag). Na zo’n half uur van de leeuwen genoten te hebben zijn we iets naar voren gereden om te kijken wat het beest was wat ze gegrepen hadden en dat bleek een gnoe te zijn.
Na de leeuwen gedag te hebben gezegd zijn we verder gereden om metingen te gaan doen, waarvan we er vandaag weer 4 gedaan hebben, zodat we zaterdagochtend kunnen splitsen (omdat dan de vriend van Merlijn aankomt en we dus niet makkelijk het veld in kunnen). Na de metingen zijn we nog even langs de leeuwen gegaan, waarbij we vooral veel dikke leeuwen hebben gezien die in de schaduw lagen te slapen en al gauw kwamen de eerste gamedrive auto’s weer, dus toen hebben we plaats gemaakt voor de betalende gasten en zijn we via een kleine omweg naar huis gereden. Jammer genoeg hebben we de rest van de dag weinig gezien, maar die grote groep leeuwen met die twee kleine welpjes maakt een heleboel goed!

Zon en stekels

28 april

Vanochtend hebben we Paul en Leendert weer naar maingate gereden omdat zij hun vakantie verder gaan vieren in oost Zuid-Afrika. Onderweg zagen we gelukkig nog een neushoorn, want Welgevonden staat bekend om z’n grote populatie witte neushoorns en dus moesten we die natuurlijk aan hun laten zien. Het was het mannetje wat altijd vlak bij ons huis verblijft, maar hij heeft van de week een gevecht gehad met een ander mannetje en heeft nu een gapend gat achter z’n linkeroor ter grote van een hoorn van een neushoorn. Gelukkig zag de wond er schoon uit, dus het leek goed te gaan met ‘onze’ neushoorn.
Daarna hebben we de dag gespendeerd met internetten om het achterstallige internetten van vorige week in te halen (toen viel het internet namelijk halverwege de ochtend uit, waardoor we niet alles hadden kunnen doen wat we wilden). Na het internetten wilden we nog een meting gaan doen omdat het sinds een uur op 8 droog was en toen we rond 2 uur op de goede plek waren trok de lucht zowaar open! En al gauw was het weer 30 graden met een zonnetje en wat wolken, dus hopen dat het weer zo blijft. Daarna vanwege het goede weer maar nog een meting gedaan en nu gaan we de grassen morgenochtend splitsen. Het is nu overigens nog steeds helder, want we kunnen de volle maan erg mooi zien.

29 april

Dat het vannacht helder was, was goed te merken, want het was erg koud vannacht en vanochtend. Het was vanochtend nog steeds helder, maar jammer genoeg moesten we de grassen van gister nog splitsen dus we hadden geen tijd om te genieten van het mooie weer. Nadat we de twee zakken gesplitst hadden zijn we naar het plot gereden waar we als eerst moesten meten. Onderweg kwamen we op heel veel plaatsen kleine stroompjes tegen die er eerst nog niet waren en dankzij de regen van de afgelopen dagen weten we nu waarom deze streek de waterberg regio heet want het water komt op het moment overal uit de heuvels zetten. Ook in een dal dichtbij huis loopt nu een redelijke beek, terwijl er helemaal geen water in stond toen we hier aankwamen, dus daar hebben we maar wat foto’s van gemaakt en hopelijk staat hij weer droog als we weggaan, zodat we kunnen laten zien wat het verschil is.
Het is dus overal nog steeds erg nat dankzij de grote hoeveelheden water die overal nog stromen, maar het was vandaag ‘gewoon’ weer 40 graden in de zon en 30 graden in de schaduw, dus was het gras droog en konden we meten. En dat hebben we gedaan ook, want we hebben vandaag op vier verschillende plekken gemeten omdat volgens de radio en volgens Dave het morgen weer slechter weer wordt en we dan ten minste in twee dagen vier metingen kunnen doen (vandaag 4 metingen in het veld, morgen 4 zakken met grassen splitsen, wat ook in de regen kan).
In totaal hebben we vandaag dus 10 uur gewerkt, waardoor we weinig tijd over hadden voor andere dingen, maar tussendoor heb ik nog wel een aantal foto’s gemaakt van wat planten. Verder zagen we ook weer neushoorns en een jakhals, dus we mogen niet klagen.

30 april

Vandaag was het in Nederland Koninginnedag, maar daar was hier in Z-A niets van te merken. We stonden vanochtend weer gewoon om 6 uur op, maar dit keer om vanaf 7 uur grassen te splitsen. Het bleek uiteindelijk toch mooi weer vandaag (ondanks de voorspellingen) maar omdat gister de rangefinder kapot is gegaan konden we buiten de grassen van gister splitsen niets anders doen, dus konden we om 12 uur genieten van een vrije middag. Dat duurde alleen niet lang, want we werden door Dave opgeroepen dat we vanmiddag opnieuw gingen proberen om wrattenzwijnen te vangen voor het zenderonderzoek. Dus moesten we om 2 uur weg.
Onderweg hadden we redelijk veel haast, want we moesten naar de andere kant van het reservaat en hadden daar precies anderhalf uur voor, en natuurlijk zagen we extra veel nu we eigenlijk haast hadden. Zo zagen we bijvoorbeeld een slanke mangoeste (slender mongoose) bij fig tree plains, zagen we een mannelijke olifant ongeveer 4 meter naast de auto (waar we toch even foto’s van hebben gemaakt) en kwamen we daarna een familie slender mongooses tegen, terwijl we in een ‘breeding herd’ van olifanten zaten. Een breeding herd is overigens een grote groep olifanten met vrouwtjes, jongen en wat (jonge) mannetjes. Jammer genoeg hadden we overal dus eigenlijk geen tijd voor en dus moesten we doorrijden en hebben we er geen foto’s aan overgehouden.
Eenmaal (net iets te laat) aangekomen bij het trainingscentrum hoorden we van Dave dat we onderweg op een plek die we eigenlijk altijd checken, maar die we nu niet hadden gecheckt, een groep leeuwen hadden gemist, die daar lekker lagen te zonnen. Dus dat was wel redelijk balen (samen met het feit dat we dus geen foto’s hadden kunnen maken van de mangoesten en de olifanten, op het ene mannetje na).
Daarna zijn we dus met de dierenarts, Dave, Gerhardt (van het management) en nog wat studenten van de dierenarts op pad gegaan om wrattenzwijnen te zoeken. Hierbij kwamen we nogmaals langs de plek van de leeuwen, die we dit keer vanaf de weg met 40 km/u wel hebben kunnen zien, maar jammer genoeg niet hebben kunnen fotograferen. Hopelijk volgende keer beter..
Ook hebben we nog één wrattenzwijn gevonden en heeft de dierenarts een verdovingspijl gelost, maar jammer genoeg heeft de pijl niet goed z’n werk gedaan en bleef het zwijn gewoon op de been, waarna het donker was en we dus niets meer konden doen. Dus ook dat is mislukt.
Maar eigenlijk mogen we niet klagen want we hebben wel veel verschillende dieren gezien (naast olifanten, mangoesten en leeuwen ook nog wat koedoe’s, neushoorns, zebra’s, impala’s, gnoes, nijlpaarden, hartebeesten enz.).
’s Avonds in het donker terug leverde nog een aantal scrub hares en een red rock rabbit op, wat ook wel weer leuk was.
Morgen is hopelijk de rangefinder weer gemaakt, dus dan kunnen we weer meten en hopelijk zien we die liggende leeuwen/leeuwinnen nog een keer zodat we wel foto’s kunnen maken!

1 mei

Vanochtend moesten we boodschappen doen dus konden we een uurtje uitslapen en omdat morgen de rest van Merlijns familie komt (moeder + vriend en twee broertjes) moesten we erg veel inkopen doen. Onderweg naar Vaalwater zagen we nog voordat we op de grote weg waren een Afrikaanse wilde kat de weg oversteken, dus dat was wel erg gaaf en weer een nieuwe zoogdiersoort voor mij. Verder zag ik onderweg naar Vaalwater (en weer terug) nog 3 verschillende nieuwe vogelsoorten (pied crow, yellow-billed egret en lizard buzzard) waardoor mijn totaallijst voor Welgevonden en de weg van en naar Vaalwater nu op 180 vogelsoorten staat.
Daarna hoorden we van Dave dat hij onze range finder weer gemaakt had, dus konden we weer metingen doen en dat hebben we dus ook maar gedaan. We hebben in vandaag in totaal 3 metingen gedaan, zodat we morgen alleen maar grassen hoeven te splitsen en een halve rustdag kunnen hebben. Tussen het meten door kwamen we nog een aantal leuke planten tegen, dus hebben we die maar op de foto gezet. Verder jammer genoeg weinig spectaculairs vandaag, maar met die wilde kat van vanochtend hoor je mij niet klagen!
Omdat we dus morgen de grassen van vandaag gaan splitsen hadden we ’s avonds vrij, dus heb ik m’n digitale vogel- en zoogdierenlijsten maar weer eens bijgewerkt terwijl het buiten hard aan het onweren was.

2 mei

Vanochtend begon met grassen splitsen en daar waren we rond 11 uur mee klaar, dus daarna ben ik vooral nog bezig geweest met foto’s uitzoeken tot we rond een uur of 12 weg moesten om de familie van Merlijn op te halen (Haar moeder + vriend en twee broertjes). Onderweg kwamen we wel nog een olifant tegen vlak bij maingate, maar verder hebben we weinig gezien. Daarna zijn we met de hele familie, Gerhardt, Dave en de dierenarts weer het reservaat ingegaan om maar weer een keer te proberen om wrattenzwijnen te vangen. Onderweg kwamen we nog een mannelijke neushoorn tegen die heel macho tegenover de auto deed, wat wel een leuke ervaring was om een keer te zien. Daarna hebben we weer kansloos achter de wrattenzwijnen aan gerend, maar zonder resultaat totdat we vlak voordat het donker was eindelijk een wrattenzwijn verdoofd hadden en gevangen, zodat we er een halsbandzender om konden hangen! Dus we hebben na 3 halve dagen hard werken eindelijk het eerste wrattenzwijn gezenderd. Daarna zijn we snel naar maingate gereden omdat het begon te onweren en er veel mensen achterop zaten, waarna we buitenom vanuit maingate terug naar ons huis zijn gereden. En maar goed ook want onderweg kwamen we een civet tegen net buiten het reservaat, wat weer een nieuwe zoogdiersoort was. En we hadden nog meer geluk, want ook bij ons huis liep een civet die we heel mooi konden zien lopen door de tuin. Al met al dus weer een geslaagde dag.

3 mei

Vandaag gingen we werken met de hele familie van Merlijn, dus hebben we eerst ’s ochtends een rondje gereden in de mist, waarbij we meteen al een aantal klappers hadden, het begon allemaal met een neushoorn vlakbij het huis. Iets later kwamen we in de sterkstroom vallei een Wahlberg’s eagle tegen wat een nieuwe vogelsoort was en konden we een aantal foto’s maken van de mist in het dal terwijl de zon door de mist heen scheen wat een erg mooi plaatje opleverde. Daarna zijn we naar de dam gereden waar de nijlpaarden de afgelopen dagen verbleven en daar waren inderdaad de nijlpaarden maar de grootste klapper van de ochtend was een nijlkrokodil die naast de dam lag. Gelukkig konden we er redelijk dichtbij komen met de auto en op een gegeven moment deed hij dreigend z’n mond open, wat erg gave foto’s opleverde. Na de krokodil zijn we nog even naar maingate gereden om een dopje voor het wiel van de gamedrive auto van Alfred te halen, zodat we morgen op gamedrive kunnen, waarbij we vlak voor maingate ook nog drie mannetjes olifanten tegenkwamen. Dus de ‘Dik 3’ hadden we al voor het middag was binnen.
Nadat we het dopje gehaald hebben zijn we naar het westen van het reservaat gereden om nog een meting te doen, waarna we naar huis zijn gereden omdat de lucht er erg dreigend uit ging zien en er vier mensen achterop de auto zaten. Onderweg kwamen we nog een neushoorn met een heel jong jong tegen en zagen we de nijlpaarden nog een keer. Daarna hebben we ’s avonds de grassen van de dag gesplitst en ben ik daarna verder gegaan met foto’s uitzoeken.

4 mei

Vanmorgen begon vroeg (5 uur) omdat we om 6 uur hadden afgesproken met Alfred voor een gamedrive. Omdat het gister de hele avond en vannacht de hele nacht had geonweerd waren de rivieren zo hoog dat we bij één brug er niet langs konden, dus hadden we geen andere keuze dan naar het zuiden af te reizen. Achteraf bleek dat een goede keuze, want al vrij vroeg zag ik iets wits lopen en na goed gekeken te hebben kon ik ‘porcupine’ schreeuwen, want er liepen 4 stekelvarkens in het veld. Het leuke was dat het een klein gezinnetje was met één adult voorop, twee jongen in het midden en een adult aan de achterkant die z’n stekels helemaal had opgezet. Normaal zijn stekelvarkens nachtdieren en hun dichtheid is niet zo hoog, dus worden ze maar zelden gezien in het reservaat. Dus dat was een nieuwe soort en meteen nog goed gezien ook!
Niet lang daarna was het weer raak toen één van de broertjes van Merlijn ‘Leeuw’ riep en jawel daar liepen 3 leeuwen, namelijk het oude vrouwtje waarvan we hadden geprobeerd om de zender te vervangen en haar twee zonen (jonge mannetjes, waarvan er één vorige week door het hek was gesprongen naar de nabij gelegen gamefarm omdat hij werd verjaagd door de twee grote mannetjes die nu hun territorium in het zuiden hebben). Ze liepen van ons af aan de andere kant van een stroompje, maar gelukkig konden we ze al vrij snel terugvinden nadat we naar de andere kant van het stroompje gereden waren. Toen bleken ze op een weg te lopen, dus zijn we achter ze aan gereden en hebben we ze lange tijd erg mooi kunnen bekijken. Jammer genoeg moesten we daarna alweer terug omdat Alfred weg moest tussendoor zodat we ’s avonds weer op gamedrive konden, waarna we zelf nog een rondje gereden hebben.
Tijdens het rondje hebben we niet heel veel bijzonders gezien, maar we hadden alweer geluk toen we bij Dirkie se trappie (een uitzichtpunt vlakbij het huis) nog een stekelvarken zagen lopen, dit keer aan de andere kant van de kloof, waardoor we hem redelijk konden fotograferen en ik dus in ieder geval zelfs nog een redelijke bewijsfoto heb, iets wat ik van te voren niet had verwacht.
Daarna hebben we een tijdje in de tuin gehangen omdat het mooi weer was en Alfred nog niet terug was voor de gamedrive in de avond, wat wel lekker relaxt was.
Toen Alfred terug was zijn we om half 4 weer gaan rijden, maar omdat de rivieren nog steeds heel erg hoog waren konden we nergens anders heen dan weer naar het zuiden, dus hebben we dat maar gedaan. Jammer genoeg hebben we wel veel rond gereden maar niet heel veel gezien. Wel was het een hele mooie zonsondergang, dus daar hebben we nog wat foto’s van gemaakt en in het donker terug zagen we nog een bruine hyena, die ik dit keer wel erg mooi kon bekijken (in verhouding met vorige keer) dus dat was mooi meegenomen.
Na de drive hebben we met z’n allen gebraaid, wat erg gezellig was, maar wel tot erg laat duurde (half 2). We hebben oa genoten van een stuk koedoevlees wat erg lekker was.

5 mei

Vandaag was onze echte vrije dag, want we zouden met z’n allen een rondje in de omgeving gaan rijden. Eerst hebben we al onze spullen naar het huis van Dave gereden omdat we daar weer een paar dagen op de hond van Dave zouden gaan passen en daarna zijn we met z’n 6en in de auto gestapt om de omgeving te verkennen. We zijn eerst naar een kerkje gereden wat in het begin van de vorige eeuw was gebouwd, maar door een beroemde architect. Het kerkje zag er leuk uit, erg middeleeuws, maar heel bijzonder was het niet.
Daarna zijn we naar een werkplaats geweest waar mensen leerden om leer te bewerken, maar ook dat was niet zo spectaculair.
Onderweg zagen we overigens nog twee nieuwe soorten voor mij, namelijk de blacksmith lapwing en de Afrikaanse slangenhalsvogel.
De middag stond in het teken van landschappelijke vergezichten wat erg leuk was, aangezien er af en toe echt fantastische landschappen voorbij kwamen waarbij het mooiste toch wel de zonsondergang boven de ‘seven sisters’ was. De ‘seven sisters’ zijn zeven ‘kopjes’ wat weer heuveltoppen zijn die dankzij erosie aan één kant erg stijl zijn geworden en daardoor prominente vormen in het landschap vormen.
Na de tour zijn we gaan eten in Vaalwater in een restaurant genaamd Big 5, waar ik heerlijke ribs heb gegeten, waarna we terug zijn gegaan naar Dave’s huis.
Het was wel erg leuk om de afgelopen twee dagen te spenderen aan andere bezigheden dan werken, maar ik denk dat het morgen wel weer wennen zal zijn om met z’n 2en gewoon weer aan het werk te moeten..

6 mei

Vandaag ging de familie van Merlijn weg om de rest van Zuid-Afrika te verkennen en moesten wij weer boodschappen doen, dus hebben we ze gedag gezegd bij maingate en zijn we daarna naar Vaalwater gereden. Onderweg naar Vaalwater zag ik twee struisvogels en een blesbok langs de weg staan bij een gamefarm, dus niet wild, maar wel leuk om te zien. Na het boodschappen doen zag ik op de terugweg twee vreemde grote vogels, waarvan er één met z’n vleugels aan het flapperen was, waardoor mijn aandacht op hun gevestigd werd. Al vrij snel zag ik dat het om twee secretarisvogels ging, maar omdat we 100 km/u reden was de vreugde maar van korte duur, want de vogels waren al vrij snel weer uitzicht. Jammer, want deze soort wilde ik heel erg graag zien, maar liever iets langer natuurlijk, dus hopelijk komen we ze nog een keertje tegen terwijl we niet op de hoofdweg rijden (wat overigens niet wegneemt dat ik niet heel blij ben met de waarneming!).
Na de boodschappen te hebben uitgeladen zijn we het reservaat weer ingereden om gewoon weer twee metingen te doen en dankzij de boodschappen en het uitzwaaien vanochtend waren we al aan de late kant, waardoor we na afloop ook geen omweg meer konden maken.
Éénmaal bij Dave waren we bezig met de grassen wegen toen de hond (Nimbus) ineens har naar buiten rende en ging blaffen. Normaal blaft hij nergens tegen, dus dat was vreemd, dus ben ik meteen achter de hond aangerend. Er bleek een mannetjes olifant naast de tuin te staan. Gelukkig zit er een hek om de tuin, maar de olifant stond zo’n 3 meter van het hek, dus wel erg dichtbij en hij liep dreigend op Nimbus af. Gelukkig luisterde Nimbus naar mij en liep het allemaal met een sisser af, want anders hadden we waarschijnlijk een olifant door het hek gehad..
Daarna hebben we buiten grassen gesplitst terwijl we naar de olifant konden kijken die weer rustig verder was gegaan met eten (terwijl de hond rustig naast ons lag). Tijdens het splitsen van de tweede zak begon het al donker te worden en zag ik opeens de tak bewegen die de nagapies gebruiken om vanuit hun verblijf boven het gastenverblijf te gaan foerageren. Dus zijn we nog even naar de nagapies gaan kijken (jammer genoeg geen goede foto’s dit keer).
Zo blijkt dus maar weer dat een dag werken en boodschappen doen toch nog aardig wat leuke momenten kan opleveren in Zuid-Afrika!

Regen

Laatste keer viel internet uit tijdens het uploaden van de foto's, dus stonden er maar 5 nieuwe foto's online, dus dit keer heb ik ook de foto's van vorige keer geupload.
Veel lees en kijk plezier!
Tim

22 april

Vanochtend begon weer bewolkt met mist bij het huis en motregen onderweg naar main gate. We gingen namelijk vanochtend weer internetten om iedereen thuis op de hoogte te houden. Onderweg naar main gate kwamen we twee zadeljakhalzen tegen, wat altijd leuke dieren zijn om tegen te komen. Dankzij de motregen was het echter niet echt warm (17 graden) dus konden we gelukkig in een verwarmd kantoor zitten.
Jammer genoeg viel halverwege het internetten, het internet eruit, wat niet meer gemaakt kon worden voor wij weer weg gingen, dus ik kon alleen wat mails beantwoorden en m’n blog updaten, maar nog niet alle foto’s uploaden etc. Dus dat komt volgende week weer (dus als jullie dit lezen heb ik hopelijk een hoop foto’s online gezet en de soortenlijstjes weer bijgewerkt).
Daarna werden we door Dave gevraagd of we lickblocks (een soort samengestampte voerblokken met allerlei nutrienten en andere benodigde stoffen voor grazers) wilde leggen op 4 verschillende plekken in het reservaat waar we morgen gaan proberen om wrattenzwijnen te vangen om ze te lokken. Dat hebben we dus gedaan waarbij we nog een neushoorn met jong tegenkwamen (waarschijnlijk dezelfde als die ik al eerder op de foto heb gezet) wat wel een leuk gezicht was, zeker toen de moeder nog tekeer ging tegen een andere neushoorn. Erg indrukwekkend als die met hun hoorns tegen elkaar knallen en daarbij laag grommen!
Daarna ook nog tijd gevonden om één meting te doen waarbij de thermometer op een gegeven moment 40 graden aangaf, want het was ondertussen zonnig met wat wolken geworden en in de zon was het dus twee keer zo warm als vanochtend!
Na de meting zagen we nog een black mamba en een puff adder (beide op de weg) waardoor we gelukkig steeds meer het idee krijgen dat de slangen vooral actief worden op het moment dat wij al klaar zijn met meten (en het iets minder warm wordt).
En na het splitsen van de meting van vandaag vroeg slapen want we moeten morgen om kwart voor 5 op om op tijd bij main gate te zijn voor het zenderen van de wrattenzwijnen.

23 april

Vanochtend dus erg vroeg op (kwart voor 5) om op tijd op main gate te zijn. Sterker nog, we waren 20 minuten te vroeg en de zon kwam bijna op dus zijn we weer een stukje het park ingereden tot we een mooi overzicht hadden over het lager gelegen deel van de omgeving voor een aantal mooie foto’s.
Daarna gingen we met 4 werknemers van het management, twee enthousiaste werknemers van site 19 (één van de lodges), Dave, de dierenarts en twee diergeneeskunde studenten in twee auto’s naar West gate (buitenom dus met 120 km/h achterop een pickup zitten met 7 man) om daar nog iemand met speurhond op te halen om vervolgens de eerste wrattenzwijnen te zoeken. Op de plek bij west gate stond nog een mooie olifanten man, wat voor mij de eerste olifant was op een grasvlakte en die weer een aantal mooie foto’s opleverde en onderweg naar de eerste plek waar we wrattenzwijnen hoopten te vinden zagen we nog een luipaard die een paar seconden met de auto mee rende voordat hij achter een bosje verdween. Een erg goed begin van de dag dus!
Daarna zagen we al snel de eerste wrattenzwijnen, maar ze renden al snel weg, waardoor de dierenarts geen goed schot kon krijgen met z’n verdovingsgeweer. En eigenlijk was dat het verhaal van de dag. We vonden op veel verschillende plekken wrattenzwijnen, maar op veel plekken waar ze normaal in grote groepen staan te grazen zagen we er vandaag geen één en ze waren eigenlijk altijd erg snel weg. Gelukkig lukte het ons één keer om wel het wrattenzwijn dicht bij de auto te krijgen en kreeg de dierenarts een goede kans om het wrattenzwijn te schieten, maar de pijl met verdovingsmiddel kaatste vrij snel af, waardoor we achter het half verdoofde zwijn aan moesten. Dus wij met z’n allen door het veld heen rennen, waarbij ik op een gegeven moment met één been in een aardvarkenhol verdween (tot aan halverwege m’n dijbeen) waardoor ik plots op de grond lag. Gelukkig heb ik buiten wat schrammen er niets aan overgehouden.
Op een gegeven moment was de linker achterkant van het zwijn verdoofd (daar waar de pijl geraakt had) en heeft de dierenarts nog een pijl afgeschoten in z’n rechter voorpoot. Waarna we weer achter het zwijn aan konden gaan rennen (waarbij de speurhond goed van pas kwam als we het zwijn uit het oog verloren waren). Uiteindelijk hebben we met een sprintje en 3 man die op het wrattenzwijn doken het zwijn gevangen, maar de tweede pijl had z’n voorpoot verkeerd geraakt waardoor die enigszins beschadigt was en aangezien hij daardoor makkelijker prooi wordt voor bijvoorbeeld een leeuw willen ze liever dat soort dieren niet zenderen dus hebben we hem weer vrij gelaten.
Uiteindelijk hebben we dus nul wrattenzwijnen kunnen zenderen.. Gelukkig hadden we nog de leeuw in de boma (waar een ik een week (of twee) geleden over heb verteld die een andere halsbandzender moest krijgen. Hij had er nu één gekregen die eigenlijk voor een vrouwtje was en dat paste niet zo goed, dus hadden ze een zender voor een mannetjes leeuw besteld en die was nu binnen. Dus heeft de dierenarts de leeuw verdoofd met twee pijlen en zijn we met z’n allen de boma binnen gegaan om de zenders om te wisselen, waarbij de dierenarts ook spier en bloed samples heeft genomen zodat ook van deze leeuw een hoop gegevens bekend zijn. Het was wel erg gaaf om zo’n groot dier van dichtbij te kunnen bekijken. Z’n voorpoten waren even groot als mijn handen en hij had echt gigantische hoektanden. Verder voelde hij gewoon aan als een hond, wat mij verbaasde omdat ik had verwacht dat hij veel ruwere haren zou hebben.
Daarna hebben we nog even geprobeerd om zwijnen te vinden, maar ze renden allemaal erg snel weg, dus hebben we gedag gezegd tegen de dierenarts en zijn we bij west gate koffie gaan drinken om daarna door het reservaat terug naar main gate te rijden. Daarbij hebben we nog even gekeken of de leeuw weer op de been was en dat was hij en daarna zijn we doorgereden naar site 19 om daar te kijken of we de vleermuizen die ze hebben konden zien zodat ik ze eventueel kon vertellen welke soort(en) het is(zijn). Jammer genoeg waren alle vleermuizen weg op het moment dat we er aankwamen, maar we kregen wel een lekker koud drankje wat wel fijn was na een hele dag in de hete zon achterop een pickup te hebben gezeten. Daarbij hebben we voor het eerst een lodge van dichtbij bekeken wat wel erg gaaf was. Het was echt super luxe (ze hebben er 5 huisjes voor gasten, waarvan er 3 een eigen zwembad hebben, ze hebben een zwembad bij het hoofdgebouw en daarin ook een restaurantje en bar en uitzicht op een fantastische waterval/rivier) en groot, zeker als je bedenkt dat er maximaal 10 gasten mogen verblijven. Maar gelukkig waren de vleermuizen er dus niet, dus kunnen we er later nog een keer heen om als nog de vleermuizen te bekijken.
Nu gaan we volgende week nog een keer proberen om wrattenzwijnen te vangen en te zenderen, dus hopelijk lukt het dan als nog en morgen moeten we weer gewoon meten. Maar het was wel een erg leuke manier van een vrije dag spenderen.

24 april

Vanochtend konden we enigszins uitslapen omdat we weer boodschappen moesten doen en toen we wakker werden regende het en dat heeft het sinds dien de hele dag gedaan, dus konden we weer geen metingen doen. Dus hebben we maar weer een handwas gedaan en wat gelezen, foto’s uitgezocht etc. Jammer genoeg zijn de voorspellingen voor morgen hetzelfde, dus hopelijk hebben ze het verkeerd, want een hele dag binnen moeten zitten is echt heel zonde van de tijd, zeker omdat we verder willen met metingen doen voor het onderzoek.

25 april

Vanochtend met goede moed begonnen in de hoop dat het droog zou worden maar om half 12 hebben we het maar opgegeven omdat het nog steeds regende. Gelukkig hadden we dus voor die tijd wel een tijdje rond gereden waardoor we vandaag in ieder geval weer een olifant hebben gezien en de nijlpaarden, maar wel allemaal in de regen. Daarna zijn we maar naar huis gereden en hebben we thuis geluncht en zijn we naar main gate gereden om de vader van Merlijn en een vriend van hem op te halen want die zouden drie dagen bij ons blijven. Het leuke is dat ze erg geïnteresseerd zijn in vogels, dus dat ik ze veel vogelsoorten aan kon wijzen en tijdens de weg terug van main gate hebben we gezamenlijk twee nieuwe vogelsoorten voor mij gezien (little sparrowhawk en rock martin) en natuurlijk een heleboel nieuwe vogelsoorten voor hun. Hopelijk wordt het morgen weer mooier weer zodat we weer wat meer kunnen doen!

26 april

Vandaag hadden we redelijk goed weer want het was weer een keer droog (maar jammer genoeg wel de hele dag 15 graden, waardoor het de koudste dag tot nu toe was). Vanochtend met Paul (Merlijn haar vader) en Leendert een gamedrive gedaan waarbij we vooral naar vogels hebben gekeken, omdat hun beide meer interesseert dan de verschillende andere dieren. Dat is voor mijn vogellijst wel gunstig want ook vandaag zag ik weer twee nieuwe soorten (Cape Robin-chat en Pale flycatcher) waardoor mijn totaallijst nu uitkomt op 170 soorten. Jammer genoeg was het dankzij de kou en bewolking verder niet zo’n goede dag voor andere dieren, want we hebben maar weinig zoogdieren gezien. Wel konden we gelukkig voordat het weer met regenen begon eindelijk weer een keer twee metingen doen, zodat we daarmee weer een beetje op gang zijn gekomen met het onderzoek. Jammer genoeg begon het meteen na de tweede meting weer met regenen, dus hebben we de rest van de dag in de regen terug gereden en daarna grassen gesplitst.
Gelukkig hebben Paul en Leendert een aantal boeken meegenomen in het Nederlands, zodat ik bij m’n zoogdierenlijst een keer de Nederlandse namen erbij kon zetten voor de mensen die graag Nederlandse namen wilden horen, dus heb ik mijn tijd in de regen toch nog goed kunnen besteden.

27 april

Ondanks dat het vandaag ongeveer de hele dag heeft geregend en niet warmer is geweest dan 15 graden was het toch een erg geslaagde dag. We hadden vandaag namelijk vrij gepland zodat we de hele dag rond konden rijden om Paul en Leendert het reservaat te laten zien. We begonnen vanochtend in het zuiden, waarbij we weer vooral naar vogels hebben gekeken en dat was gezien het weer ook een verstandige keuze aangezien we heel veel vogels hebben gezien en maar weinig zoogdieren. We zagen een aantal nieuwe vogelsoorten voor mij (namelijk white-backed duck, comb duck, ashy tit, marsh owl en African snipe) en veel leuke soorten zoals oa African jacana, purperreiger en bonte ijsvogel. Op een gegeven moment hoorden we van Alfred (de buurman) dat het eindelijk gelukt was om de gamedrive auto van de lodge beschikbaar te krijgen zodat we ’s middags met hem konden rondrijden dus toen zijn we terug naar huis gereden waarbij we onderweg nog een leeuw zagen. Het was één van de jonge mannetjes die nu in het zuiden rondlopen, dus dat was wel gaaf, want die had ik pas één keer gezien.
Na de lunch zijn we dus met Alfred op gamedrive gegaan, waarbij we relaxt in de gamedrive-auto konden zitten zodat we voor de verandering een keer niet zelf hoefden te rijden. Al vrij snel zag ik een giant kingfisher zitten, wat voor mij de 6e nieuwe soort van de dag was en meteen ook ééntje die hoog op mijn verlanglijstje stond dus daar was ik erg blij mee.
Daarna hebben we jammer genoeg vooral veel regen gezien, maar toen het erg schemerig begon te worden en we de schijnwerper erbij hadden gehaald zagen we al vrij snel een large-spotted genet, wat een nieuwe soort voor mij was. Niet lang daarna zagen we er nog één over de weg rennen toen we onderweg naar het zuiden waren.
In het zuiden zaten namelijk twee leeuwen bij een karkas van een zebra, die we daarna nog mooi hebben kunnen bekijken. Het waren het andere jonge mannetje en een vrouwtje, die waarschijnlijk vannacht bij ons huis hebben rondgelopen, want op de heenweg zagen we sporen van een mannetjes en een vrouwtjes leeuw. De twee leeuwen waren dus rustig van een zebra karkas aan het eten, terwijl wij op zo’n 10 meter naar ze stonden te kijken. Dat was tot nu toe toch wel de mooiste leeuwenwaarneming tot nu toe, waar we zelfs nog wat foto’s van hebben kunnen maken met behulp van het zoeklicht.
Op een gegeven moment begon het zelfs nog harder te regenen, dus zijn we maar weer naar huis gegaan, waar we binnen het haardvuur hebben aangestoken omdat we vandaag eigenlijk wilde gaan braaien. Maar gelukkig heeft het haardvuur een uitsparing voor een rooster, zodat we binnen konden braaien. We hebben dus lekker met z’n 5en springbok gegeten en wat lamskoteletten en worst, waardoor we nog een gezellige avond hebben gehad terwijl het buiten nog steeds hard regent.